ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ
Σκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και τραγουδοποιός!!
«-Ποιος το έγραψε; -Ο Σακελλάριος. -Εντάξει, πάμε», άκουγες από τα στόματα του ελληνικού κοινού στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, καθώς το όνομά του και μόνο στους συντελεστές της ταινίας ή της παράστασης εγγυούνταν την επιτυχία.
Όπως είχε πει εξάλλου ο Φρέντι Γερμανός για τις σπαρταριστές κωμωδίες του, «δεν ήταν απλώς μερικές απ’ τις ευφυέστερες κωμωδίες που γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα. Ήταν, πίσω απ’ την ανάλαφρη σαντιγί που σκέπαζε την εύγευστη τούρτα, βαθιές τομές στην ελληνική πραγματικότητα. Απλώς ο Σακελλάριος δεν διαφήμιζε το νυστέρι του. Σε εγχείριζε, χωρίς να το καταλάβεις».Πρώτα χρόνια
Ο Φίνος και το πέρασμα στη showbiz
Οι τίτλοι είναι εδώ πέρα για πέρα δηλωτικοί: «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (1948), «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954), «Ένας ήρωας με παντούφλες» (1958), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Δεσποινίς ετών 39» (1952), «Σάντα Τσικίτα» (1953), «Ένα βότσαλο στη λίμνη» (1952), «Ούτε γάτα, ούτε ζημιά» (1955), «Δελησταύρου και υιός» (1957), «Τα κίτρινα γάντια» (1960), «Η νύφη το έσκασε» (1962), «Το δόλωμα» (1964), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Αλλοίμονο στους νέους» (1961), «Καλώς ήλθε το δολάριο» (1967), «Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι» (1968), «Ο καπετάν-φάντης μπαστούνης» (1968), «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» (1963), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Όταν λείπει η γάτα» (1962), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960)…
https://youtu.be/Pu6tdMCVz3Y
Ο Σακελλάριος έγραψε και γύρισε αισθηματικές κωμωδίες, κοινωνικές σάτιρες, κωμωδίες χαρακτήρων, κωμωδίες παρεξηγήσεων (φάρσες) και κωμωδίες καταστάσεων, πλάθοντας ζωντανούς τύπους της τρέχουσας καθημερινότητας, αντιπροσωπευτικούς χαρακτήρες δηλαδή του μέσου Νεοέλληνα. Ως μετρ της θεατρικής κωμωδίας, ο πολυγραφότατος δραματουργός μετέφερε στον κινηματογράφο όλη του τη γνώση από το θεατρικό κείμενο, με τα σενάριά του να διακρίνονται για τη στιβαρή δομή, το μπρίο, τον ρυθμό και τη ζωηρότητα.
Η κοινωνική τοιχογραφία του κινηματογράφου του μεταφέρθηκε και στην πλούσια στιχουργική του δράση, αφού τα 2.000 κομμάτια του δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για τη διαχρονική τους απήχηση και την καλλιτεχνική τους ποιότητα: «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Το τραμ το τελευταίο», «Μάρω, Μάρω, μια φορά είν’ τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα» , «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που ‘βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», «Έχω ένα μυστικό», «Υπομονή», «Σήκω χόρεψε συρτάκι» κ.λπ.
Ο Σακελλάριος συνεργάστηκε με πάμπολλους συνθέτες και άφησε άλλο ένα χρυσό κεφάλαιο στο ελληνικό πεντάγραμμο. Οι συνεργασίες του με τον Σουγιούλ και τον Μάνο Χατζιδάκι έγραψαν τις δικές τους μεγάλες στιγμές στο τραγούδι. Άλλοτε ως κομμάτια των θεατρικών και των ταινιών του και άλλοτε ως αυθύπαρκτα στιχάκια, τα τραγούδια του Σακελλάριου έμελλε να είναι κι αυτά διαχρονικά, ως ένας ατέλειωτος κατάλογος κλασικών επιτυχιών.
Τελευταία χρόνια
Κάνε πως γελάς, μας βλέπουν!
Συγγραφείς: Δήμος Λεβιθόπουλος, Αλέκος ΣακελλάριοςΕκδότης: Σιδέρη Μιχάλη, 2007
Γιατί, κακά τα ψέματα, όλοι μα όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως, γίναμε κάποια στιγμή οι κεντρικοί ήρωες, οι πρωταγωνιστές κάποιας παράδοξης, τραγελαφικής ιστορίας, κάποιου ξεκαρδιστικού ευθυμογραφήματος!
Συγγραφείς: Δήμος Λεβιθόπουλος, Αλέκος Σακελλάριος“Η ζωή είναι ένα γέλιο κι ένα δάκρυ. Χωρίς το ένα απ’ τα δύο, είναι μισή ζωή…” Το ευθυμογράφημα -το εύθυμο διήγημα, δηλαδή- ένα πανέμορφο και δημοφιλέστατο λογοτεχνικό και δημοσιογραφικό είδος που το καλλιέργησαν στη χώρα μας οι ταλαντούχες πένες των πιο επιφανών λογίων, δεν υπάρχει πια.Οι αιτίες είναι βαθιές και έχουν άμεση σχέση με τη “μετάλλαξη του νεοέλληνα” στη δίνη των καιρών: παγκοσμιοποίηση της μοναξιάς!
Τα τελευταία ευθυμογραφήματα!
Γιατί η σάτιρα είναι φλόγα. Χωρίς… οξυγόνο, σβήνει!
Όταν κάποτε ξαναγυρίσουν τα χελιδόνια κι οι ευθυμογράφοι, ο κόσμος μπορεί να μη γίνει παράδεισος, αλλά σίγουρα θα είναι πιο υποφερτός!
Γελάμε πια, όχι με ό,τι ασπρίζει την ανοησία και καταγγέλει τα στραβά και τ’ανάποδα, αλλά απευθείας στη θέα της ίδιας της γελοιότητας. Κι αυτό είναι τραγικό!
Γελάμε κοιτώντας μόνο τον καθρέφτη. Χωρίς την παραμικρή ενοχή, σίγουροι ότι αυτός που τελικά εξευτελίζεται είναι ο… καθρέφτης!
Πόσο φτωχός είναι ένας πολιτισμός χωρίς σάτιρα! Πόσο άνοστη είναι η ζωή, η τέχνη δίχως το “σατιρικόν άλας”, που δεν είναι άλλο, απ’ το αλατάκι εκείνο που μένει, όταν ένα δάκρυ έχει πια στεγνώσει…
Μην το βάζουμε όμως κάτω. Καμιά εποχή δεν είναι χειρότερη απ’ αυτή που όλοι “κλαίγονται” αναπολώντας τα περασμένα.
Γι’ αυτό, ας ξανα-ονειρευτούμε, ας ξαναμιλήσουμε καρδιά με καρδιά. Και πού ξέρετε; Μπορεί και να ξαναγελάσουμε, στο γλυκοχάραμα μιας καλύτερης εποχής, όπως και τότε… Τότε που οι άνθρωποι γελούσαν…
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Όλοι εξαργυρώνουμε, κάθε μέρα που περνά, κάθε ώρα και λεπτό της ζωής μας, κομμάτι-κομμάτι, με αναμνήσεις. Αναμνήσεις γλυκές ή πικρές, αναμνήσεις σπουδαίες ή μικρές, αναμνήσεις κάθε λογής, άλλες αξέχαστες κι άλλες θαμπές και ξεθωριασμένες.Μα οι αναμνήσεις κάποιων ξεχωριστών ανθρώπων, που άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους στο πέρασμά τους από τη ζωή όλων μας, αποκτούν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον καθένα μας, γιατί κατά κάποιον τρόπο είναι και λίγο δικές μας, αφού άγγιξαν τη ζωή εκείνων που άγγιξαν τη ζωή τη δική μας!Λες και δεν ήταν κάποτε… Λες και είναι τώρα!«Λες και ήταν χθες» το βιβλίο των αναμνήσεών του μοναδικού κι ανεπανάληπτου Αλέκου Σακελλάριου!“Λες και ήταν χθες”, που κάποιοι, δακρύζαμε πότε από τα γέλια και πότε από τη συγκίνηση, καθώς παρακολουθούσαμε τις ταινίες του.Λες και είναι σήμερα! Λες και θα ’ναι πάντα!
 |
| Οικογενειακή φωτογραφία με τους γονείς και την αδερφή του. Εκπληκτική η ομοιότητα με την μητέρα του |
 |
| Σε παιδική ηλικία |
ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ…. Ο ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ!!!!
Γίνετε μέλος της ομάδας μας “Βιβλίων Ορίζοντες” στο facebook πατώντας το παρακάτω σύνδεσμο
Επιμέλεια άρθρου Καλλιόπη Γιακουμή
678
124
20