Στην πΈνα” ✒️✒️
“ΜΑΝΑ, ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ, ΓΥΝΑΙΚΑ..”
Γράφει η Ασημίνα Στασινοπούλου
Μάνα, νοικοκυρά, γυναικά..
Τις προάλλες δεν είχα ύπνο και ως συνήθως διάβαζα τις αναρτήσεις στον τοίχο των ομάδων που ακολουθώ στο ΦΒ από το κινητό μου, σε μία από αυτές έπεσα πάνω στο ποστ μιας καινούργιας αγχωμένης μανούλας που ρωτούσε πως τα καταφέρνουν μερικές και είναι τόσο τέλειες, που προλαβαίνουν τις δουλείες του σπιτιού και είναι και κοκέτες. Και ξαφνικά άρχισα να διαβάζω τα σχόλια.. Μα πραγματικά υπάρχουν τόσες πολλές άψογες εκεί έξω που μας κάνουν εμάς τις θνητές μανούλες να θέλουμε να βάλουμε τα κλάματα που δεν προλάβαμε να βάλουμε το πλυντήριο; Που έχουμε αφήσει την ρίζα να φτάσει στα αυτιά; Που κρατάμε το παιδί αγκαλιά και με την άλλη προσπαθούμε να σκουπίσουμε; Είναι δυνατό μια γυναίκα να είναι άψογη σε όλα της ή απλά προσπαθεί να μας γεμίσει φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες για να μας κάνει να νιώσουμε χάλια;Δεν θα ξεχάσω ποτέ την περίοδο που πέρασα και εγώ σαν καινούργια μανούλα, από την μέρα που βγήκα από το μαιευτήριο και την βοήθεια που είχα εκεί μέσα, με ένα μωρό στην αγκαλιά και βρέθηκα σπίτι μαζί του. Τα θυμάμαι τώρα και πραγματικά γελάω με όσα πέρασα. Όσα βιβλία και να είχα διαβάσει για να προετοιμαστώ τίποτα δεν ήταν αρκετό για να με ετοιμάσει για την πραγματικότητα που θα ακολουθούσε. Η καθημερινότητα με ένα μωρό κακά τα ψέματα είναι απίστευτα εξαντλητική μέχρι να μπουν οι βάσεις και να βάλεις μια τάξη στην ζωή και των δύο. Γιατί υπάρχουν ατελείωτες ώρες θηλασμού, αϋπνίας, κλάματος, αλλαγής πάνας, πλυσίματος, αποστείρωσης και καθαριότητας για να φροντίσεις ένα μωρό. Και μέσα σε όλα αυτά έχεις να φροντίσεις και το σπίτι, να υπάρχουν καθαρά ρούχα, φαί και ότι άλλο χρειάζεται ένα νοικοκυριό. Και αν είσαι τυχερή και έχεις και την μανούλα/πεθερά δίπλα σου να πετάγετε με τα ταπεράκια της και να βάζει ένα χέρι βοήθειας τότε δοξάζεις τον θεό για την τύχη σου. Αν πάλι είσαι μόνη τότε τι κάνεις; Το βάζεις κάτω;
Όχι φυσικά..
Βάζεις προτεραιότητες. Αλλιώς πως νομίζεις πως θα τα προλάβεις όλα αυτά χωρίς προγραμματισμό. Πρώτα κοιτάς το μωρό σου και μετά όλα τα υπόλοιπα. Και ας μείνουν τα άπλυτα δύο μέρες στο καλάθι. Τα πιάτα στο νεροχύτη για ένα βράδυ. Δεν θα πάθουν τίποτα. Σκοπός είναι να είσαι εσύ δυνατή και να μην το βάλλεις κάτω και να συνεχίσεις να προσπαθείς για το καλύτερο.
Υπήρχαν μέρες θυμάμαι που αν προλάβαινα να κάνω πάνω από πέντε λεπτά μπάνιο το θεωρούσα δώρο εξ ουρανού. Όσο για τα υπόλοιπα. Κομμωτήρια, αποτριχώσεις, μανικιούρ θα έρθουν και αυτά με την σειρά τους αρκεί να έχεις υπομονή γιατί όσο το μωράκι σου μεγαλώνει τόσο μπαίνετε σε μια ρουτίνα καθημερινότητας πιο χαλαρή εσύ και εκείνο. Τίποτα δεν είναι εύκολο σε αυτή την ζωή. Όλα θέλουν τον κόπο τους και τον χρόνο τους για να γίνουν, για αυτό συνέχισε ότι κάνεις σταθερά και άσε τις άλλες να καμαρώνουν για την τέλεια ζωή τους, γιατί εσύ ξέρεις τι πραγματικά συμβαίνει στην πραγματικότητα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:
Απόσπασμα από τα Μονοπάτια του
Έρωτα
Έρωτα
Η πόρτα του δωματίου μου ήταν
κλειδωμένη. Άκουγα κάποιον να μου χτύπα αλλά αρνιόμουν πεισματικά να σηκωθώ και να ανοίξω. Δεν είχα όρεξη να δω
κανέναν. Και ο πατέρας μου είχε επιχειρήσει να μπει όταν πληροφορήθηκε το συμβάν
αλλά ούτε και σε εκείνον άνοιξα.
κλειδωμένη. Άκουγα κάποιον να μου χτύπα αλλά αρνιόμουν πεισματικά να σηκωθώ και να ανοίξω. Δεν είχα όρεξη να δω
κανέναν. Και ο πατέρας μου είχε επιχειρήσει να μπει όταν πληροφορήθηκε το συμβάν
αλλά ούτε και σε εκείνον άνοιξα.
«Το ξέρω ότι είσαι μέσα. Άνοιξέ μου σε
παρακαλώ», μου φώναξε ο Αλέξης.
παρακαλώ», μου φώναξε ο Αλέξης.
Σήκωσα λίγο το πάπλωμά μου και όταν
αναγνώρισα την φωνή του Αλέξη πήρα το μαξιλάρι από δίπλα μου και το έβαλα πάνω
από το κεφάλι μου.
αναγνώρισα την φωνή του Αλέξη πήρα το μαξιλάρι από δίπλα μου και το έβαλα πάνω
από το κεφάλι μου.
«Αν δεν ανοίξεις, θα αναγκαστώ να
σκαρφαλώσω από την πέργκολα για να μπω στο δωμάτιο σου. Σου πάει η καρδιά να με
αφήσεις να σκοτωθώ;»
σκαρφαλώσω από την πέργκολα για να μπω στο δωμάτιο σου. Σου πάει η καρδιά να με
αφήσεις να σκοτωθώ;»
«Φύγε δεν έχω όρεξη να δω κανέναν»,
φώναξα κάτω από το μαξιλάρι.
φώναξα κάτω από το μαξιλάρι.
«Τι είπες; Μισό λεπτό και έρχομαι. Δεν
άκουσα καλά», συνέχισε αυτός απτόητος.
άκουσα καλά», συνέχισε αυτός απτόητος.
Αυτός ο άνθρωπος ήταν ανυπόφορος, ήμουν
σίγουρη πως αν δεν του άνοιγα ήταν ικανός όντως να σκαρφαλώσει για να μπει
μέσα.
σίγουρη πως αν δεν του άνοιγα ήταν ικανός όντως να σκαρφαλώσει για να μπει
μέσα.
Πέταξα το μαξιλάρι κάτω και σηκώθηκα
πάνω.
πάνω.
«Τι δεν κατάλαβες όταν σου είπα ότι δεν
θέλω να δω κανέναν;» του είπα ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου μου.
θέλω να δω κανέναν;» του είπα ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου μου.
«Μου φαίνεται ότι είχες σκοπό να με
στήσεις στο ραντεβού μας», μου τόνισε εκείνος και μπήκε μέσα στο χώρο μου.
στήσεις στο ραντεβού μας», μου τόνισε εκείνος και μπήκε μέσα στο χώρο μου.
«Και γι’ αυτό φταίει η μητέρα σου!» του
είπα μέσα από τα δόντια συγκρατώντας την οργή μου.
είπα μέσα από τα δόντια συγκρατώντας την οργή μου.
Πάνω στα νεύρα μου είχα ξεχάσει εντελώς
την έξοδο μου μαζί του. Έπρεπε όμως να το θυμηθώ και να το ακυρώσω. Δεν μου
έφταιγε εκείνος σε τίποτα.
την έξοδο μου μαζί του. Έπρεπε όμως να το θυμηθώ και να το ακυρώσω. Δεν μου
έφταιγε εκείνος σε τίποτα.
«Κοίτα δεν θα την δικαιολογήσω. Όμως δεν
αξίζει να χαλάσουμε την βραδιά μας για εκείνη».
αξίζει να χαλάσουμε την βραδιά μας για εκείνη».
«Πραγματικά δεν έχω όρεξη να βγω και σου
ζητώ συγγνώμη που αναγκάστηκες να έρθεις άδικα μέχρι εδω απόψε», του είπα.
ζητώ συγγνώμη που αναγκάστηκες να έρθεις άδικα μέχρι εδω απόψε», του είπα.
Τον είδα ατάραχο να πηγαίνει προς την
ντουλάπα μου. Να ανοίγει τα φύλλα της και να επιθεωρεί τα ρούχα μου. Μετά από
μερικά λεπτά έβγαλε ένα κοντό γκρι με μαύρες λεπτομέρειες φορεματάκι και το
τοποθέτησε πάνω στο κρεβάτι. Ξαναγύρισε στην ντουλάπα, άνοιξε το κάτω μέρος και
έβγαλε ένα ζευγάρι μαύρα μποτίνια και τα τοποθέτησε στο πάτωμα κάτω από φόρεμα.
ντουλάπα μου. Να ανοίγει τα φύλλα της και να επιθεωρεί τα ρούχα μου. Μετά από
μερικά λεπτά έβγαλε ένα κοντό γκρι με μαύρες λεπτομέρειες φορεματάκι και το
τοποθέτησε πάνω στο κρεβάτι. Ξαναγύρισε στην ντουλάπα, άνοιξε το κάτω μέρος και
έβγαλε ένα ζευγάρι μαύρα μποτίνια και τα τοποθέτησε στο πάτωμα κάτω από φόρεμα.
«Θα χρειαστείς και ένα παλτό. Κάνει
ψύχρα απόψε», μου είπε.
ψύχρα απόψε», μου είπε.
«Τι κάνεις;» τον ρώτησα.
«Μήπως προτιμάς να έρθεις με τις
πιτζάμες σου; Αν και τις βρίσκω χαριτωμένες, δεν ξέρω τι θα πουν οι άλλοι όταν
σε δουν με αυτά τα ροζ κοάλα», με ρώτησε με ύφος σοβαρό.
πιτζάμες σου; Αν και τις βρίσκω χαριτωμένες, δεν ξέρω τι θα πουν οι άλλοι όταν
σε δουν με αυτά τα ροζ κοάλα», με ρώτησε με ύφος σοβαρό.
«Είσαι ανυπόφορος!» του είπα μέσα στην
απελπισία μου.
απελπισία μου.
«Έχω ακούσει και χειρότερα. Σε περιμένω
σε ένα τέταρτο κάτω. Μην με στήσεις περισσότερο».
σε ένα τέταρτο κάτω. Μην με στήσεις περισσότερο».
Έμεινα να κοιτώ τα ρούχα που μου είχε βγάλει με το
στόμα ανοικτό. Ο τύπος δεν αστειευόταν. Είχε την απαίτηση με την χάλια
ψυχολογία που είχα τώρα να βγω μαζί
Please follow and like us:
678
124
20