"Στην πΈνα": "ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ"... ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΠΡΙΝΑΡΗ - ΚΑΡΚΑΒΑΤΣΑΚΗ

Στην πΈνα” ✒️✒️

“ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΟΤΑΝ ΤΟ
ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ”

Γράφει η Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη

Τίποτα δεν είναι τόσο τρομερό όταν το μοιράζεσαι…

Καιροί δύσκολοι. Μέρες που συχνά μοιάζουν με νύχτες αξημέρωτες.
Καθημερινότητα που ίσως μοιάζει με μια μικρή μάχη ενός μεγάλου πολέμου. Άλλες
μάχες χάνονται κι άλλες κερδίζονται. Μ’ αυτές που κερδίζονται, όλα καλά. Τι
γίνεται όμως, μ’ εκείνες που χάνονται; Τι γίνεται μ’ εκείνα τα συναισθήματα που
αφήνουν πίσω τους και γίνονται χάος που καταπίνει ψυχές; Τι γίνεται αν η
λιακάδα της ψυχής σβήσει με ένα κεραυνό κι αν ο όμορφος δρόμος της ζωής
μεταλλαχθεί σε Γολγοθά;

Τα προβλήματα πολλές φορές μοιάζουν με βουνό, τεράστια,
ή απλά φαντάζουν τεράστια….

Τι κάνουμε τότε; Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά; Μένουμε
άπραγοι; Αφήνουμε τον εαυτό μας να βυθίζεται σε σκοτάδια πηχτά και την ψυχή μας
σε κατακάθια τοξικών συναισθημάτων;

Κουκουλώνουμε το πρόβλημα και
προσποιούμαστε πως δεν υπάρχει;

Μένουμε στάσιμοι σαν βάλτος ή ακολουθούμε το
ποτάμι;

“Είναι ποτάμι η ζωή, κυλάει, κι αν δεν το ακολουθήσεις, μένεις
πίσω μόνος. Εκείνο δεν γυρίζει πίσω να σε βρει.”

Δεν εγκαταλείπεις τους
αγώνες σου, αν θέλεις να ζήσεις την κάθε μέρα σου που είναι μια στιγμή μόνο από
τη ζωή σου, αν θέλεις να ζήσεις. Γιατί, θέλω θα πει προσπαθώ, προσπαθώ θα πει ζω
και αφού ζω αγωνίζομαι κι αν αγωνίζομαι νικώ. Και τότε θα έχεις κατακτήσει την
πρώτη και πιο υψηλή νίκη, θα έχεις κατακτήσει τον εαυτό σου. Μην διστάσεις να
περπατήσεις τον δρόμο σου βήμα-βήμα, ακόμα κι αν είναι γεμάτος αγκάθια. Άλλωστε
δεν φτάνεις στο ξέφωτο, πάντα περπατώντας σε καταπράσινα λιβάδια. Σημασία όμως,
έχει να φτάσεις.

Μη φοβηθείς το ποτάμι, ακολούθησέ το.

Μη φοβηθείς τον δύσκολο
δρόμο, περπάτησέ τον.

Μη φοβηθείς να μοιραστείς προβλήματα και συναισθήματα,
δεν είναι τρομερό. Τίποτα δεν είναι τόσο τρομερό όταν το μοιράζεσαι.

Η χαρά
πληθαίνει και η λύπη λιγοστεύει.

Άλλωστε, η αγάπη είναι συμμετοχή και μοιρασιά!