Το δέντρο που μεγαλώνει με ένα ποδήλατο στα “σπλάχνα” του.

Το δέντρο που μεγαλώνει με ένα ποδήλατο στα «σπλάχνα» του.

Ο αστικός μύθος λέει ότι το άφησε ένα αγόρι που πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πραγματική ιστορία είναι διαφορετική…

Στο νησί Βάσον κοντά το Σιάτλ υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί στο δάσος. Ανάμεσα στα δέντρα υπάρχει και κάποιο, στον κορμό του οποίου υπάρχει ενσωματωμένο ένα ποδήλατο. Πολλοί είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται το δάσος για να θαυμάσουν από κοντά το παράξενο δημιούργημα της φύσης. Όλοι τους έχουν ακούσει την ιστορία που συνοδεύει τη μοναδική εικόνα: ένα αγόρι πριν φύγει για τον πόλεμο, το 1914, έκανε βόλτα και άφησε το ποδήλατό του σε ένα δέντρο. Το αγόρι δεν επέστρεψε ποτέ και οι γονείς του άφησαν ακουμπισμένο στο δέντρο το ποδήλατο που αφομοιώθηκε από τον κορμό καθώς το δέντρο μεγάλωνε. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 το δέντρο μεγαλώνει έχοντας «καταπιεί» ένα ποδήλατο.

Η ιστορία αυτή επί δεκαετίες κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα. Πολλοί μιλούσαν για «αστικό θρύλο» μιας και ακούγονταν ανακρίβειες. Η Αμερική δεν μπήκε στον πόλεμο το 1914 αλλά το 1917. Το ποδήλατο δεν φαίνεται να ανήκει σε κάποιον που είναι πάνω από 10 ετών άρα δύσκολο να έστελναν στο μέτωπο ένα αγόρι αυτής της ηλικίας. Τα θολά σημεία της ιστορίας ξεκαθάρισαν όταν η εφημερίδα Seattle Times αποκάλυψε τα αληθινά γεγονότα: Το ποδήλατο ανήκε στον 8χρονο Ντον Πουζ. Το 1954 το σπίτι της οικογένειας πήρε φωτιά και ο πατέρας πέθανε. Η μητέρα πήρε τον Ντον και τα άλλα τέσσερα παιδιά της και μετακόμισε στο νησί Βάσον. Οι γείτονες τους δώρισαν διάφορα πράγματα ώστε να μπορέσουν να κάνουν νέα αρχή. Μεταξύ αυτών και το ποδήλατο.

Τουρίστες επισκέπτονται το νησί μόνο και μόνο για να δουν το παράξενο δέντρο Το ποδήλατο ποτέ δεν άρεσε στον μικρό Ντον. Δεν τον βόλευε το τιμόνι, ούτε τα χερούλια κι έβρισκε τα λάστιχα σκληρά. Δεν είχε άλλο όμως και έτσι έκανε βόλτες με αυτό στο δάσος μαζί με τους φίλους του. Μια μέρα, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, ακούμπησε το ποδήλατο στο δέντρο, το ξέχασε και δεν γύρισε ποτέ να το πάρει. Ο Ντον έμεινε στο νησί για αρκετά χρόνια και ποτέ δεν αναρωτήθηκε τι απέγινε το ποδήλατο. Το 1995, όταν πήγε να δει την αδερφή του που ζούσε ακόμα στο Βάσον, επισκέφθηκαν το δάσος που έκρυβε πια ένα αξιοθέατο. Οι πρώτες λέξεις που ξεστόμισε ήταν «αυτό είναι το ποδήλατό μου!».»Δεν νομίζω ότι είναι δικό σου πια, τώρα ανήκει στο δέντρο» απάντησε εκείνη. Δεν είναι λίγοι οι επισκέπτες που παίρνουν ένα σουβενίρ από το ποδήλατο. Οι ντόπιοι προσπαθούν με δυσκολία να το διατηρήσουν σε καλή κατάσταση.

Πλέον το δέντρο και το ποδήλατο έχει γίνει τουριστικό αξιοθέατο. Αρκετοί είναι όμως κι εκείνοι που φεύγοντας παίρνουν μαζί τους κι ένα ενθύμιο, με αποτέλεσμα κατά καιρούς να λείπουν αρκετά εξαρτήματα. Οι ντόπιοι προσπαθούν να το διατηρήσουν σε καλή κατάσταση και όποτε αντιλαμβάνονται ότι λείπει κάποιο εξάρτημα, το αντικαθιστούν. Με μεγάλη δυσκολία όμως καθώς δεν βρίσκονται πια εύκολα ανταλλακτικά για ένα ποδήλατο της δεκαετίας του ΄50…