“Στην πΈνα”: ΑΧ! ΜΑΝΑ… ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΓΕΝΙΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ-ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ

  “Στην πΈνα”  ✒️✒️

Γράφει η  Ευγενία Βουτσινά – Βασιλειάδου

Η κυρά Κατερίνα ήταν μια βασανισμένη
γυναίκα. Από μικρή είχε ορφανέψει από τους δυο γονείς της και για κηδεμόνα της
είχε τη θεία της τη Φιλιώ, την αδερφή του πατέρα της. Αυτή ήταν μια σκληρή
γυναίκα που δεν την είχε ψυχοπονεθεί, αλλά πίστευε ότι θα είχε ένα χέρι
βοηθείας από αυτήν σαν μεγάλωνε.

Δεν πέρασε πολύς καιρός που την έβαλε να κάνει
σκληρές δουλειές στο σπίτι και στα χωράφια. Δυστυχώς δεν την λυπήθηκε καθόλου,
και ας ήταν αίμα της. Την άφηνε να τριγυρνά ρακένδυτη, Όσο για το σχολείο την
σταμάτησε στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, παρά τις παρακλήσεις της, έχοντας
την δούλα. Για αυτό που έκανε όλο το χωριό την κακολογούσε και περισσότερο για
τον τρόπο που της φερόταν. Αλλά εκείνη δεν την ένοιαζε και το μόνο που
υπολόγιζε ήταν τα παιδιά της που κακοφέρνονταν και αυτά στην ορφανή.

Περνώντας
τα χρόνια, παρά την κακοπέραση, έγινε μια όμορφη κοπέλα. Πολλοί νέοι στο χωριό
την ήθελαν για ταίρι τους. Αλλά η θεία της την πάντρεψε με το ζόρι με έναν
πλούσιο ηλικιωμένο άντρα από ένα διπλανό χωριό. Μην έχοντας επιλογή δέχτηκε την
μοίρα της και τον ακολούθησε. Υλικά αγαθά είχε, αλλά δυστυχώς η ζωή της ήταν
πολύ δύσκολη πλάι του, διότι την ζήλευε παθολογικά. Πλέον τα έβλεπε όλα μαύρα,
μέχρι που γεννήθηκε η κόρη της η Δανάη. Αυτό το παιδί της έφερε μια ανάσα
ευτυχίας και το αγάπησε πολύ! Όμως αυτήν την αγάπη την ζήλεψε ο άντρας της,
καλόπιανε την κόρη τους, και στο τέλος κατάφερε να την πάρει με μέρος του. Αυτό
γέμισε την καρδιά της με δυστυχία και μεγάλος μίσος.

Μεγαλώνοντας το παιδί της
η σχέση τους ήταν μίσους, αλλά και αγάπης, όταν την χρειαζόταν. Μπαίνοντας στην
εφηβεία την βασάνιζε με το χειρότερο τρόπο. Αλλά εκείνη πίστευε ότι κάποια
στιγμή θα διορθωνόταν. Είκοσι χρονών η Δανάη παντρεύτηκε και έφυγε για την
Αθήνα. Μετά από λίγο καιρό έμεινε έγκυος και έφερε στο κόσμο ένα κοριτσάκι. Η
κυρά Κατερίνα έχοντας την μακριά μαράζωνε και είχε γεράσει πριν την ώρα της,
Όσο για την κόρη της μεγαλώνοντας το παιδί της αντιμετώπιζε την ίδια
συμπεριφορά που είχε και αυτή προς την μητέρα της. Τότε κατάλαβε το πόσο την
είχε πληγώσει και μετάνιωσε πικρά.

-Αχ! Μάνα μου! της είπε μέσα σε δάκρυα,
λυπάμαι για το πόσο άσχημα σου έχω φερθεί τόσα χρόνια. Τώρα που και το δικό μου
παιδί μου κάνει τα ίδια , κατάλαβα τι περνούσες. Για αυτό σου ζητώ να με
συγχωρέσεις για ότι σου έκανα και σε αγαπώ.

 -Δεν πειράζει κόρη μου, περασμένα
ξεχασμένα , εγώ ό, τι και να έγινε πάντα θα σε αγαπώ, και δάκρυα χαράς κύλησαν
στο πρόσωπο της.