“ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ..!!”
Γράφει ο Γιώργος Λ. Παπαθανασίου
“Περί τέχνης..”
Αφού συλλάβει την Ιδέα. Αφού
κατασταλάξει μέσα του και ριζώσει, θα το καταλάβει πως είναι η ώρα του να
γράψει. Θα σταθεί μπροστά στον υπολογιστή του, στα χαρτιά του ή στη γραφομηχανή
του. Μόνος. Απόλυτα απομονωμένος. Αυτή δεν είναι μοναξιά. Είναι πολυκοσμία.
Ένας κόσμος από ήρωες, τοπία, συναισθήματα, εικόνες. Ωραία μοναξιά.
κατασταλάξει μέσα του και ριζώσει, θα το καταλάβει πως είναι η ώρα του να
γράψει. Θα σταθεί μπροστά στον υπολογιστή του, στα χαρτιά του ή στη γραφομηχανή
του. Μόνος. Απόλυτα απομονωμένος. Αυτή δεν είναι μοναξιά. Είναι πολυκοσμία.
Ένας κόσμος από ήρωες, τοπία, συναισθήματα, εικόνες. Ωραία μοναξιά.
Η Ιδέα τού
υπαγορεύει τ ι να γράψει. Το ταλέντο του, η ευρυμάθεια κι η οξύνοια, η πείρα
της ζωής, όλα τα κληρονομικά στοιχεία της μόρφωσης του, της Παιδείας του και το
συνταίριασμα των εντυπώσεων που τον συγκίνησαν και του έδωσαν μια μορφή γνώσης
του κόσμου και του εαυτού του , η γλώσσα που άκουσε και ακούει θα του διδάξει π
ώ ς να γράψει. Και τότε αρχίζει το μακρύ ταξίδι .
υπαγορεύει τ ι να γράψει. Το ταλέντο του, η ευρυμάθεια κι η οξύνοια, η πείρα
της ζωής, όλα τα κληρονομικά στοιχεία της μόρφωσης του, της Παιδείας του και το
συνταίριασμα των εντυπώσεων που τον συγκίνησαν και του έδωσαν μια μορφή γνώσης
του κόσμου και του εαυτού του , η γλώσσα που άκουσε και ακούει θα του διδάξει π
ώ ς να γράψει. Και τότε αρχίζει το μακρύ ταξίδι .
Η μνήμη βοηθάει σα μητρικό
γάλα για την ανάπτυξη του έργου. Πρέπει να δώσει εκφραστικότητα στο έργο. Αυτό
είναι το οξυγόνο, ο αέρας που θα φρεσκάρει τις λέξεις, τις προτάσεις. Με την
τεχνική του θα κάνει τα πάντα για να μη γίνει το έργο πλαδαρό, ρηχό και βαρετό.
γάλα για την ανάπτυξη του έργου. Πρέπει να δώσει εκφραστικότητα στο έργο. Αυτό
είναι το οξυγόνο, ο αέρας που θα φρεσκάρει τις λέξεις, τις προτάσεις. Με την
τεχνική του θα κάνει τα πάντα για να μη γίνει το έργο πλαδαρό, ρηχό και βαρετό.
Η αγάπη του θα κάνει το έργο να το χαίρονται οι αναγνώστες και να μιλάνε μια
μέρα γι’ αυτό. Κι αφού το έργο σταθεί καλοκαμωμένο, άρτιο, με κόπο και μόχθο
και θυσίες και στερήσεις, με σβησίματα, ξαναγραψήματα, για να μείνει ο σπόρος ο
καθαρός, όπως του σιταριού απ’ τα σκύβαλα – κι είναι όνειρο του δημιουργού, του
συγγραφέα- έτσι να χορτάσει ο κόσμος απ’ τη ταπεινή σπορά του, να γλυκαθεί, να
παρηγορηθεί, πως ακόμα και η Τέχνη μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο ακόμα κι
απ’ αυτούς που κόπτονται να μιλάνε για ελευθερίες κι ένα σωρό ιδεολογίες και
θεωρίες ωραίες στα λόγια, αλλά στην πράξη ένα τίποτα.
μέρα γι’ αυτό. Κι αφού το έργο σταθεί καλοκαμωμένο, άρτιο, με κόπο και μόχθο
και θυσίες και στερήσεις, με σβησίματα, ξαναγραψήματα, για να μείνει ο σπόρος ο
καθαρός, όπως του σιταριού απ’ τα σκύβαλα – κι είναι όνειρο του δημιουργού, του
συγγραφέα- έτσι να χορτάσει ο κόσμος απ’ τη ταπεινή σπορά του, να γλυκαθεί, να
παρηγορηθεί, πως ακόμα και η Τέχνη μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο ακόμα κι
απ’ αυτούς που κόπτονται να μιλάνε για ελευθερίες κι ένα σωρό ιδεολογίες και
θεωρίες ωραίες στα λόγια, αλλά στην πράξη ένα τίποτα.
Έτσι μιλάει ο δημιουργός
και κάνει με φιλότιμο τον αγώνα του, μακριά απ’ τον κόσμο και μαζί με τον κόσμο.
και κάνει με φιλότιμο τον αγώνα του, μακριά απ’ τον κόσμο και μαζί με τον κόσμο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:
Please follow and like us: