"Στην πΈνα": "ΝΤΡΟΠΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ Ή ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΑΛΑΛΙΑ"...ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΒΛΑΜΑΝΟΥ!!

Στην πΈνα” ✒️✒️

“ΝΤΡΟΠΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ Ή ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΑΛΑΛΙΑ”

Της Έλενας Νταβλαμάνου

Ντροπαλά παιδιά ή εκλεκτική αλαλία;

Δεν εκφράζουν όλα τα παιδιά το άγχος τους με τον ίδιο τρόπο. Κάποια παιδιά ίσως είναι εντελώς άλαλα ή ανίκανα να μιλήσουν και να επικοινωνήσουν με οποιονδήποτε σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, ενώ άλλα μπορεί να μιλάνε ή να ψιθυρίζουν σε ελάχιστα επιλεγμένα άτομα. Κάποια παιδιά μπορεί να στέκονται ακίνητα και φοβισμένα, καθώς αντιμετωπίζουν διάφορες κοινωνικές προκλήσεις. Μπορεί να παγώνουν, να είναι ανέκφραστα, να είναι απαθή και να απομονώνονται κοινωνικά. Παιδιά με λιγότερο έντονη παθολογία, ίσως δίνουν εντύπωση «χαλαρότητας», ανεμελιάς και ίσως έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με ένα ή με ελάχιστα παιδιά, όμως να αδυνατούν να μιλήσουν και να επικοινωνήσουν με τους δασκάλους τους ή με τους περισσότερους από τους συνομηλίκους τους.

Η πλειονότητα των παιδιών που παρουσιάζουν την διαταραχή έχουν μία γενετική προδιάθεση για την εμφάνιση άγχους. Έχουν κληρονομήσει την τάση να αγχώνονται υπέρμετρα από ένα ή περισσότερα μέλη της οικογένειάς τους. Πολύ συχνά, τα παιδιά αυτά εμφανίζουν άγχος αποχωρισμού, συχνές κρίσεις θυμού και κλάματος, κακοδιαθεσία, προβλήματα ύπνου, έλλειψη ευελιξίας και έντονη ντροπαλότητα από την βρεφική ηλικία και έπειτα.

Η «εκλεκτική αλαλία» είναι μία πολύπλοκη παιδική αγχώδης διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την ανικανότητα του παιδιού να μιλήσει και να επικοινωνήσει αποτελεσματικά σε επιλεγμένες κοινωνικές καταστάσεις, όπως το σχολείο. Τα παιδιά αυτά έχουν την ικανότητα να μιλάνε και να επικοινωνούν σε περιβάλλοντα που τους εμπνέουν ασφάλεια, χαλαρότητα και άνεση.

Κάποια παιδιά με εκλεκτική αλαλία (περίπου το 20 – 30%) ίσως εμφανίσουν προφανείς ανωμαλίες στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας, όπως γλωσσικές διαταραχές στην πρόσληψη και παραγωγή του λόγου ή γλωσσικές καθυστερήσεις. Κάποια παιδιά ίσως εμφανίσουν περίπλοκες μαθησιακές δυσκολίες, όπως διαταραχή ακουστικής επεξεργασίας. Στην πλειονότητα αυτών των περιπτώσεων παρατηρείται συνεσταλμένη προσωπικότητα (τα άτομα αυτά είναι επιρρεπή σε ντροπαλότητα και άγχος). Η επιπρόσθετη πίεση μία γλωσσικής διαταραχής, μαθησιακής δυσκολίας ή διαταραχής επεξεργασίας ερεθισμάτων ίσως οδηγήσει το παιδί στο να αισθάνεται ακόμα μεγαλύτερο άγχος, ανασφάλεια ή δυσφορία σε κάποιες καταστάσεις όπου απαιτείται να μιλήσει.

Κάποια παιδιά με εκλεκτική αλαλία αισθάνονται σαν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος κάθε λεπτό της ημέρας. Αυτό έχει ως συνέπεια το παιδί να παρουσιάζει μία εικόνα αποκαρδιωτική στα μάτια των γονέων και των λοιπών παρευρισκομένων. Το έντονο άγχος γίνεται αντιληπτό από τρίτους πριν και κατά την διάρκεια των κοινωνικών δρώμενων. Σωματικά συμπτώματα ή αρνητικές συμπεριφορές είναι κοινές πριν το σχολείο ή άλλες κοινωνικές εξόδους.

Είναι σημαντικό για τους γονείς και τους δασκάλους να κατανοήσουν ότι τα σωματικά και συμπεριφορικά συμπτώματα οφείλονται στην ύπαρξη έντονου άγχους και για αυτό η θεραπεία πρέπει να εστιάσει στο να βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει αντισταθμιστικές δεξιότητες για να πολεμήσει αυτό το συναίσθημα..

Είναι σύνηθες για πολλά παιδιά με εκλεκτική αλαλία να εμφανίζουν κενή έκφραση προσώπου και να δίνουν την εντύπωση ότι δεν χαμογελούν ποτέ. Πολλά παιδιά παράγουν φτωχά ή άσχετα μηνύματα στη γλώσσα του σώματός τους όταν συμμετέχουν σε κάποιο κοινωνικό πλαίσιο και δίνουν την αίσθηση ότι αισθάνονται άβολα ή δυστυχισμένα. Κάποια θα στρέψουν τα κεφάλια τους, θα μασήσουν ή θα περιστρέψουν τα μαλλιά τους, θα αποφύγουν την βλεμματική επαφή ή θα αποσυρθούν σε μία γωνία ή μακριά από την ομάδα των παρευρισκόμενων παιδιών και δίνουν ξεκάθαρα την εντύπωση ότι τους ενδιαφέρει περισσότερο να παίζουν μόνα τους.

Άλλα καταφεύγουν σπανιότερα σε αποφυγές καταστάσεων και δε φαίνεται να αισθάνονται τόσο άσχημα. Μπορεί να παίζουν με ένα ή με μερικά παιδιά και να είναι πολύ συμμετοχικοί σε ομάδες. Αυτά τα παιδιά θα εξακολουθούν να είναι ιδιαιτέρως άλαλα ή θα επικοινωνούν οριακά με τους περισσότερους συμμαθητές και δασκάλους τους.

Στο πλαίσιο της σχολικής αίθουσας, ένα παιδί με αισθητηριακές δυσκολίες ίσως παρουσιάσει ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα: αποσύρεται, παίζει μοναχικά ή δεν παίζει καθόλου, διστάζει να αποκριθεί όταν του απευθύνονται (ακόμη και με μη λεκτικά επικοινωνιακά μέσα), διασπάται εύκολα η προσοχή του, δυσκολεύεται να ακολουθήσει μία σειρά από οδηγίες ή να παραμείνει σε μία δραστηριότητα, δυσκολεύεται να ολοκληρώσει δραστηριότητες. Έμπειροι μελετητές του φαινομένου της εκλεκτικής αλαλίας υποδεικνύουν ότι οι δυσκολίες αισθητηριακής επεξεργασίας υπάρχει πιθανότητα να προκαλέσουν δυσκολίες μαθησιακού τύπου ή γενικότερα προβλήματα στην εκπαιδευτική πορεία του παιδιού με εκλεκτική αλαλία. Πολλά παιδιά που χαρακτηρίζονται ως εξαιρετικά ευφυή μπορεί να αντισταθμίσουν τις όποιες σχολικές δυσκολίες προκύψουν και στην πραγματικότητα να διαγράψουν μία ικανοποιητική σχολική πορεία. Πολλά από αυτά τα παιδιά εστιάζουν ιδιαίτερα στην εκπαιδευτική τους πορεία, παραμελώντας την «κοινωνική αλληλεπίδραση» εντός του σχολικού πλαισίου. Η τάση αυτή γίνεται πιο εμφανής όσο μεγαλώνει το παιδί.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία και πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως πολλά από τα συμπτώματα αισθητηριακής δυσλειτουργίας δεν εμφανίζονται σε ένα άνετο ή προβλέψιμο πλαίσιο (λ.χ. το σπίτι του).

Παιδιά με εκλεκτική αλαλία παρουσιάζονται συχνά άκαμπτα και πεισματάρικα, κακοδιάθετα, χειριστικά και κυριαρχικά στο οικιακό περιβάλλον τους. Επίσης μπορεί να εμφανίσουν δραματικές εναλλαγές διάθεσης, κραυγές, κλάμα, απόσυρση, αρνητικότητα, αναβλητικότητα. Τα παιδιά αυτά αισθάνονται την ανάγκη για εσωτερικό έλεγχο, σειρά, δομή και μπορεί να αντιστέκονται στις αλλαγές του προγράμματος ή της ρουτίνας τους ή να εμφανίζουν δυσκολίες στη μετάβαση από δραστηριότητα σε δραστηριότητα. Κάποια παιδιά μπορεί να ενεργούν απερίσκεπτα, αρνητικά στο σχολείο, σε γιορτές, ενώπιον μελών της οικογένειας τους και φίλων. Ίσως να έχουν αναπτύξει αυτό το είδος των μηχανισμών αντιστάθμισης στις έντονες δυσκολίες προσαρμογής ώστε να καταπολεμήσουν το άγχος που βιώνουν.

Δυστυχώς, οι μελέτες για την εκλεκτική αλαλία σπανίζουν. Τα περισσότερα ερευνητικά αποτελέσματα απορρέουν από υποκειμενικά ευρήματα βασιζόμενα σε μικρό αριθμό παιδιών. Επιπρόσθετα, περιγραφές από βιβλία είναι συχνά ανύπαρκτες ή οι πληροφορίες είναι περιορισμένες καθώς και σε πολλές περιπτώσεις οι πληροφορίες είναι ανακριβείς ή παρερμηνευτικές. Ως απόρροια αυτής της σπανιότητας και συχνής ανακρίβειας πληροφοριών από την υπάρχουσα βιβλιογραφία, τα παιδιά με εκλεκτική αλαλία είναι πιθανό να λάβουν λανθασμένη διάγνωση και λανθασμένη διαχείριση.

Αν οι γονείς υποπτευθούν ότι το παιδί τους μπορεί να πάσχει από εκλεκτική αλαλία, τι πρέπει να κάνουν;

Αρχικά οι γονείς πρέπει να αποσύρουν όλη την πίεση προς το παιδί, ως προς την ομιλία του. Να του δώσουν την αίσθηση ότι κατανοούν πως είναι φοβισμένο και ότι αδυνατεί να «βγάλει» τις λέξεις από το στόμα του και ότι θα το βοηθήσουν σε αυτή την δύσκολη περίοδο. Πρέπει να επικροτούν τις προσπάθειες και τα κατορθώματα του παιδιού, να αναγνωρίζουν και να κατανοούν τις δυσκολίες του. Οι γονείς πρέπει να μιλήσουν με τον παιδίατρο του παιδιού ή να αναζητήσουν κάποιο ψυχίατρο ο οποίος θα έχει εμπειρία στην εκλεκτική αλαλία.

Πώς γίνεται η θεραπευτική διαχείριση της Εκλεκτικής Αλαλίας;

Οι κύριοι στόχοι της θεραπείας θα πρέπει να εστιάζουν στην ελάττωση του άγχους, την ενίσχυση της αυτοεικόνας και της κοινωνικής αυτοπεποίθησης και επικοινωνίας. Η έμφαση δεν πρέπει ποτέ να τίθεται στο να κάνουμε ένα παιδί να μιλήσει. Όλες οι προσδοκίες για ομιλία θα πρέπει να παραμεριστούν. Με ελαττωμένο άγχος, ενισχυμένη αυτοπεποίθηση και την χρήση κατάλληλων τακτικών/τεχνικών, η επικοινωνία θα αυξηθεί καθώς το παιδί προοδεύει από μη λεκτικές σε λεκτικές επικοινωνιακές αντιδράσεις.

Συνοπτικά θα λέγαμε πως αν ένα παιδί διαγνωστεί με επιλεκτική αλαλία, θα πρέπει να ξεκινήσει κάποια θεραπευτική παρέμβαση με λογοθεραπευτή και ψυχολόγο, οι οποίοι μέσα από ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα θα προσπαθήσουν να μειώσουν το άγχος του παιδιού και να ενθαρρύνουν την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία.