Τα τατουάζ βιασμών από τους Τούρκους.Μια συγκλονιστική ιστορία για τις Αρμένισες!

“Τι θες να πω, να πω ότι αυτά τα τατουάζ τα έκαναν οι Τούρκοι ; Γιατί ; Σήμερα πια αυτό δεν είναι σημαντικό…”

Τα λόγια αυτά εκφράζουν το μυστικό χιλιάδων γυναικών που διασώθηκαν από την Αρμενική γενοκτονία. Η Σουζάν Καρνταλιάν σκηνοθέτης της ταινίας “Τα τατουάζ της γιαγιάς μου” δηλώνει πως “Οι Τούρκοι δεν σφράγισαν μόνο τα χέρια αλλά και την μοίρα αυτών των γυναικών, γεμίζοντας με φρίκη, ντροπή και φόβο τις αναμνήσεις τους.”

«Τα τατουάζ της γιαγιάς» λένε πάντα την αλήθεια.

Γυναίκες που δεν ήθελαν να ακουμπούν κανέναν ούτε και να τις ακουμπάει κανείς- ακόμα και αν επρόκειτο για τα ίδια τους τα παιδιά ή τα εγγόνια. Όλες τους αρμενικής καταγωγής είχαν την ίδια τραυματική μοίρα κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915, καθότι ως κορίτσια εξαναγκάστηκαν με τους πιο κτηνώδεις τρόπους να γίνουν «νύφες» Τούρκων και Κούρδων και να γεννήσουν τα παιδιά τους. Είναι οι γυναίκες που τις σημάδευαν με τατουάζ στα χέρια, το πρόσωπο και το σώμα τους ως ένδειξη υποταγής και σκλαβιάς.

Αντικρίζοντας τα φωτογραφικά πορτραίτα Αρμενίων γυναικών με τα τατουάζ, το πρώτο που διαπιστώνει κανείς είναι τα σφιγμένα τυραννισμένα χείλη και το «άδειο» παγωμένο βλέμμα.

Μοιάζουν με τσακισμένες μαντόνες που τις βεβήλωσαν με τον πλέον βάναυσο τρόπο αλλά ποτέ δεν έλαβαν δικαίωση ούτε και άφεση.

Έτσι μόνες και αβοήθητες όπως ξεκίνησαν για την προσωπική τους κόλαση, έτσι παρέμειναν σε όλη τους τη ζωή, φαντάσματα των πικρών αναμνήσεών τους, αιχμάλωτες της οδύνης και της αδυσώπητης οργής που τους έτρωγε τα σωθικά.

Τα τατουάζ της γιαγιάς» λένε πάντα την αλήθεια! | NewsNowgr.com

Αυτά ήταν τα εκατοντάδες κορίτσια αρμενικής καταγωγής που κατά τη γενοκτονία του 1915 υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση και δια της βίας έγιναν οι παλλακίδες των Τούρκων και Κούρδων απαγωγέων τους. Εκείνων που τις σημάδευαν με τατουάζ στα χέρια, το πρόσωπο και το σώμα ως ένδειξη κτήσης, υποδούλωσης αλλά και για να ξεχωρίζουν από τις άλλες «τίμιες» οθωμανές γυναίκες.

Μετά από κάποια χρόνια χρήσης τους ως «αντικείμενα» ευτελούς αξίας και σημασίας και αφού γέννησαν παιδιά ως αποτέλεσμα των κατά εξακολούθηση βιασμών τους, κάποιες επιστράφηκαν ή απελευθερώθηκαν με τη συμβολή αρμενικών και διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Μόνο που αποτελούσαν ταμπού για τον αρμενικό λαό και αντί να βρουν συμπαράσταση και παρηγοριά, περιφρονήθηκαν. Γεγονός που προκάλεσε ένα βραδυφλεγές ντόμινο από αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Μιαρές και ανεπιθύμητες

Οι γυναίκες με τα τατουάζ δεν είχαν θέση πουθενά -ούτε στους βασανιστές τους ούτε στους ομοεθνείς τους- και ας ήταν από τα πλέον μαρτυρικά θύματα ενός επιμελώς προμελετημένου σχεδίου εθνοκάθαρσης. Επειδή το αρμενικό περιβάλλον τις απέρριπτε ως ντροπιασμένες, μιαρές και ακάθαρτες, μην έχοντας άλλη επιλογή κάποιες επιχείρησαν να γυρίσουν και πάλι στους Τούρκους. ΄Άλλες προωθήθηκαν σε διάφορους προορισμούς, όπως στη Βηρυτό, στο Λίβανο, στη Μασσαλία και στις ΗΠΑ. Είναι δε ενδεικτικό ότι κατά το 1924 σχεδόν μαζικά οι περισσότερες έκαναν στη Βηρυτό επανόρθωση του παρθενικού τους υμένα. ΄Όμως το παρελθόν τους φαινόταν από τα τατουάζ.

΄Ήταν καταδικασμένες κάθε μέρα της ζωής τους να βλέπουν αυτά τα σημάδια πάνω τους, ως διαρκή υπενθύμιση της φρίκης που βίωσαν. Μερικές έριξαν οξύ για να τα εξαφανίσουν, παραμορφώνοντας το πρόσωπο και το σώμα τους. Μια πράξη απελπισίας χωρίς έλεος.

Γιατί γιαγιά φοράς άσπρα γάντια;

Αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να παραπέμπει στο παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας με τον κακό λύκο που έχει μεταμφιεστεί σε γιαγιά της για να την καταβροχθίσει. ΄Όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο σε μια ιστορία απόλυτα αληθινή.

900+ Just History ideas | history, interesting history, american history

Έζησαν και οι τρεις στην έρημο για χρόνια υπακούοντας τις αρχές του Ισλάμ, με αλλαγμένα ονόματα. Η Λουτσία ως Νεσεκέ, η αδερφή της ως Χανούμ και η μητέρα τους ως Μαριάμ από Μαρκρίντ.

Η ιστορία τους αποτέλεσε κοινό μυστικό, που για χρόνια δεν επιτρεπόταν να συζητηθεί, καθώς τα στόματα είχαν σφραγίσει ερμητικά.

Όταν η δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Σουζάν Χαρνταλιάν, εγγονή της Χανούμ, έμαθε με πολύ προσπάθεια την αλήθεια από την μητέρα της, χρόνια αργότερα γύρισε το ντοκιμαντέρ «Τα τατουάζ της γιαγιάς» (Grandma’s Τattoos) στο οποίο καταγράφεται η ιστορία της βίαιης αρπαγής χιλιάδων νεαρών γυναικών και κοριτσιών κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915.

«Η γιαγιά μου ήταν μόλις 12 χρόνων όταν την άρπαξαν και την ανάγκασαν να ζήσει επί εφτά χρόνια με έναν άντρα. Δεν την αγάπησα ούτε εκείνη εμένα. Επίσης ο πατέρας μου -τον οποίο γέννησε αφότου την επέστρεψαν- ήταν το ίδιο απόμακρος και καθόλου εκδηλωτικός. Δεν τον είχε χαϊδέψει ούτε μια φορά. ΄Όσο τη θυμάμαι φορούσε άσπρα γάντια. Για να μη μαθευτεί το μυστικό».

Η εικόνα της Χανούμ, στη μνήμη της Χαρνταλιάν, έχει συνδεθεί με ένα ζευγάρι λευκά γάντια. Τη θυμάται να τα φορά πάντα στα χέρια της, ως μια προσπάθεια να καλύψει τα τατουάζ της και ίσως μέσω του λευκού χρώματος να εξαγνιστεί.

Αλλά και η 98χρονη αδελφή της γιαγιάς της η Λουτσία, που ζούσε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ, αρνούνταν πεισματικά τα γεγονότα επαναλαμβάνοντας εξοργισμένη ότι «απλά τότε τα παιδιά παίζοντας, έκαναν τατουάζ».

Το «κληρονομικό» τραύμα

Τα επάρατα αυτά τατουάζ δεν στιγμάτισαν μόνο τα σώματα αυτών των δύστυχων κοριτσιών που σε τρυφερή ηλικία απήχθηκαν, βιάστηκαν και εξαναγκάστηκαν να ζήσουν στις ερήμους της Συρίας και του Ιράκ, αλλά σφράγισαν με τον πιο βασανιστικό τρόπο τόσο την ίδια τους την ύπαρξη όσο και των οικογενειών τους.

Armenian slave | Armenian Slave kept in Turkey. Tattoo marks… | Flickr

Τα παιδιά τους μάθανε να μιλούν ψιθυριστά για τις ψυχρές και απόμακρες μητέρες τους, για να μην ακούσουν το σκοτεινό μυστικό της ντροπής τα δικά τους παιδιά και έτσι μάθουν την αλήθεια για τις «ατιμασμένες» γιαγιάδες τους με τα τατουάζ.

Ολόκληρες οικογένειες στην προσπάθειά τους να αισθανθούν «φυσιολογικές» υποχρεώθηκαν να σιωπούν για λόγους καθωσπρεπισμού αποκρύπτοντας απελπισμένα το πιο μελανό και επώδυνο κομμάτι της ιστορίας τους.

Με βάση τα αποτελέσματα μιας ανθρωπολογικής-κοινωνιολογικής μελέτης που δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση της επιθεώρησης British Medical Journal, ο βιασμός αμάχων σε καιρό πολέμου αποτελεί πάγια τακτική εκφοβισμού, στόχος της οποίας δεν είναι τόσο να πλήξει τη σωματική ακεραιότητα, όσο να επιτύχει την πλήρη ψυχολογική και κοινωνική εξόντωση μεμονωμένων ατόμων, κυρίως γυναικών, οδηγώντας έτσι στη σταδιακή αποδιοργάνωση ολόκληρων κοινοτήτων.

Φαίνεται λοιπόν ότι η βία και η εθνοκάθαρση που χρησιμοποιούνται ως πολεμικές στρατηγικές είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος να εξοντώσεις τον αντίπαλο. Διότι τον πλήττεις «γενετικά», προκαλώντας τραύμα που στοιχειώνει και τις επόμενες γενιές.

Ταυτόχρονα όμως του προκαλείς ένα άσβεστο πείσμα να συνεχίσει να υπάρχει και να απαιτεί δικαίωση.”

(Via: Έλενα Κιουρκτσή)

***

Η ταινία ¨Τα τατουάζ της γιαγιάς μου¨ της σκηνοθέτιδας Σουζάν Καρνταλιάν που περιγράφει την ιστορία της γιαγιάς της που υπήρξε μάρτυρας στην Αρμενική σφαγή του 1915, θα παρουσιαστεί σε φεστιβάλ ταινιών στην Στοκχόλμη στις 21 Σεπτεμβρίου.

Η ταινία εξερευνά την μοίρα των χιλιάδων ξεχασμένων γυναικών που βίωσαν την Αρμενική Γενοκτονία, καθώς και το μυστικό των τατουάζ που τους είχαν κάνει στα σώματα τους.

Η Σουζάν Καρνταλιάν μετά την ολοκλήρωση της ταινίας απάντησε σε ερωτήματα του Ermenihaber. Είπε πως η γιαγιά της δεν της μίλησε καθόλου για τα τατουάζ και πως ¨ Φορούσε λευκά γάντια και κάτω από αυτά έκρυβε τα τατουάζ της. Η γιαγιά μου προσπαθούσε να σβήσει αυτήν την άσχημη ανάμνηση των χρόνων της γενοκτονίας. Ακόμα και εμείς για αυτό το θέμα δεν μιλούσαμε καθόλου, σαν να υπήρχε κάποιο ταμπού. ¨

Η Καρνταλιάν ανέφερε πως μέχρι τα 16-17 της χρόνια δεν ήξερε τίποτε για την Αρμενική Γενοκτονία, και ότι η γιαγιά της άθελα παρέδωσε αυτό το τραύμα στις επόμενες γενιές. Η Καρνταλιάν λέει πως ¨Τώρα όλοι καταλαβαίνουμε πως τότε κάτι ξέραμε για αυτό, αλλά δεν το συζητήσαμε¨ και ότι η ταινία περιστρέφεται γύρω από αυτό το μυστικό.

Το μυστικό των τατουάζ
Η Καρνταλιάν αναφέρει πως και η ξαδέρφη της γιαγιάς της είχε ένα τέτοιο τατουάζ, αλλά και εκείνη αρνούνταν το παρελθόν… Και εκείνη τηρούσε σιγή για αυτό το θέμα και όταν μια μέρα η Καρνταλιάν την ρώτησε απάντησε λέγοντας πως ¨¨Τι θες να πω, να πω ότι αυτά τα τατουάζ τα έκαναν οι Τούρκοι ; Γιατί ; Σήμερα πια αυτό δεν είναι σημαντικό¨ και της είπε το μυστικό για τα τατουάζ.
Η Καρνταλιάν είπε ότι αυτά τα τατουάζ γινόταν δια της βίας στις γυναίκες και είπε : ¨ Κανείς δεν ζήτησε την άδεια τους για αυτό, έγιναν παρά την θέληση τους, και μετά την σωτηρία τους προσπαθούσαν να σβήσουν τα σημάδια αυτής της φρίκης. Γυναίκες είχαν μεγάλες πληγές στα σώματα τους καθώς προσπαθούσαν με χημικά να σβήσουν αυτά τα τατουάζ¨.

Η Καρνταλιάν ανέφερε πως γενικά οι Αρμένιοι άντρες δεν ήθελαν τις διασωθείσες με τατουάζ αυτές γυναίκες, και ότι οι βιασθείσες αυτές γυναίκες κατά το 1924 έκαμναν στην Βυρητό επανόρθωση του παρθενικού τους υμένα.

Με βάση μια έρευνα που έκανε η Βαχέ Ταστσιάν οι διασωθείσες αυτές γυναίκες και ιδιαίτερα αυτές με τατουάζ δεν ήταν αποδεκτές από τους Αρμένιους άντρες. Η Καρνταλιάν τόνισε πως τέτοιες σελίδες φρίκης υπάρχουν στην ιστορία τους και ότι ¨Λόγω της ντροπής δεν συζητούσαμε αυτά τα θέματα¨.
Η Καρνταλιάν λέει πως αυτή ντροπή έρχεται στις νέες γενιές μέσα από τα γονίδια και λέει πως ¨Προφανώς η ντροπή ήταν ο λόγος της σιωπής της γιαγιάς μου¨.

Η Καρνταλιάν εξέφρασε την λύπη της για το ότι η ταινία καθυστέρησε και είπε ¨Μακάρι η γιαγιά μου να μου είχε εξηγήσει νωρίτερα όχι μόνο το μυστικό των λευκών γαντιών αλλά και αυτή την μαύρη σελίδα της ζωής της και το φρικώδες μυστικό που έκρυβε¨.

tourkikanea.gr