κείμενο : Καλλιόπη Γιακουμή
Την Πρωτομαγιά αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα με τα παιδιά. Θέλαμε βουνό.-Άστο πάνω μου είπε ο σύζυγος και ξεκινήσαμε..
Σε λίγο βρεθήκαμε να ανηφορίζουμε με το αμάξι μας προς μια ορεινή περιοχή εδώ, στα μέρη μας. Θέλαμε να καταλήξουμε σε ένα ορεινό, γραφικό χωριουδάκι (ονόματα δεν θα πω για ευνόητους λόγους) Χάθηκε το μάτι μας μέσα στις αποχρώσεις του πράσινου και γέμισαν τα πνευμόνια μας οξυγόνο σε άρωμα πεύκου. Λίγο πριν φθάσουμε στον προορισμό μας, πάνω στον δρόμο μας, συναντήσαμε ένα παλιό κτήριο, εγκαταλελειμένο, σχεδόν είχε γκρεμιστεί. Δεν μπορούσα να μην φανταστώ τι όμορφο εξοχικό θα γινόταν και να μην αναρωτηθώ γιατί ήταν έτσι παρατημένο. Η θέα προς τα κάτω και απέναντι από το σπίτι ήταν ονειρική και αυτό χωμένο μέσα σε έλατα και κυπαρίσσια, καστανιές και πλατάνια. Αχχ.. είπα μέσα μου “Ευσεβής πόθοι κορίτσι μου. Μα κρίμα να είναι έτσι έρημο και παρατημένο. Μπορεί να ανήκει σε κάποιον κληρονόμο, κάτοικο εξωτερικού που το παράτησε στην τύχη του. Μπορεί να ανήκει σε δημόσια υπηρεσία ή στην εκκλησιά και όπου υπάρχουν αυτά άκρη δεν βγάζεις..Κρίμα όμως, αν κάποιος το έφτιαχνε θα ήταν υπέροχο”… Που να ξέρα όμως;;; Μα έμαθα λίγο πιο μετά, όταν φθάσαμε στο μικρό ταβερνάκι του χωρίου και κατεβήκαμε να τσιμπήσουμε κάτι. Δεν κρατήθηκα λοιπόν και ρώτησα τον άνθρωπο που είχε το μαγαζί.
-Είδα ένα παρατημένο σπίτι λίγο πιο κάτω, γιατί το έχουν παρατήσει έτσι ανεκμετάλλευτο; Κρίμα, είναι πανέμορφο.. Σε ποιον ανήκει;
Με κοίταξε γεμάτος έκπληξη ο άνθρωπος και μου απάντησε αινιγματικά “Φάτε πρώτα και μετά θα σας πω..”
Αυτό έκανα, έφαγα και τον φώναξα αμέσως..
Αυτό το κτήριο ανήκει σε έναν ντόπιο που μένει στην Αμερική, πολύ χρήμα. Ερχόταν κάθε καλοκαίρι μια αυτός μια μέλη της οικογενείας του. Ένα καλοκαίρι, ήρθε η εγγονή του με 2 συμφοιτήτριες της από την Αμερική. Το σπίτι αυτό, για αυτήν το είχε φτιάξει το είχε αγορασμένο ο παππούς της για αυτήν για οπότε πήγαινε διακοπές εκεί. Ήταν χτισμένο μακριά από τα άλλα σπίτια για αυτό το επέλεξε, ήθελαν ησυχία και το οξυγόνο του βουνού! Δεν τον σταμάτησαν τα όσα έλεγαν οι ντόπιοι για αυτό. Έλεγαν για έναν μύθο για μία μητέρα με την κόρη της που τις σκότωσε ο άντρας της μέσα στο σπίτι, και μετά αυτοκτόνησε σε ένα δέντρο λίγο πιο πέρα!
Φυσικά ούτε οι τρεις κοπέλες δεν πίστεψαν στον μύθο. Ένα βράδυ λοιπόν όταν γυρνούσαν από την απογευματινή τους βόλτα, είδαν στο μονοπάτι μπροστά από το σπίτι να περπατάει ένας άντρας αλλόκοτος, έμοιαζε ζαλισμένος με ένα σχοινί στον λαιμό του! Οι τρεις κοπέλες έμειναν να τον κοιτάζουν, όταν αυτός άρχισε να τρέχει προς το μέρος τους!
Μπήκαν κάτασπρες από τον φόβο τους στο σπίτι προσπαθώντας να πείσουν τους εαυτούς τους ότι ήταν απλώς οι σκιές των δέντρων… Καταφέρνοντας αυτό, πήγαν να κοιμηθούν.
Η εγγονή όμως του ιδιοκτήτη, δεν μπορούσε να κοιμηθεί! Βγήκε απτό δωμάτιο να κάνει μία βόλτα, μήπως και την πιάσει ο ύπνος, όταν στο τέλος του διαδρόμου είδε ένα κοριτσάκι με γυρισμένη πλάτη! Της είπε κλαίγοντας «Σε παρακαλώ βοήθησε με….» και η κοπέλα της απάντησε τρομαγμένη «Πες μου τι θα ήθελες να κάνω; Πως να σε βοηθήσω».
Η μικρή γύρισε και την κοίταξε! Τα μάτια της ήταν μαύρα και το πρόσωπο της σαπισμένο! Η κοπέλα σαν την αντίκρισε, τσιρίζοντας έτρεξε προς το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα! Οι άλλες δύο κοπέλες την άκουσαν και πήγαν και την βρήκαν. Της είπαν πως θα ήταν καλό να ηρεμήσει λίγο.
Χωρίς να πει λέξη για όσα είδε, έπεσε να κοιμηθεί. Το όνειρο που είδε όμως δεν της άρεσε καθόλου! Είδε στο ίδιο μονοπάτι που είχαν δει πριν τον άντρα, μία οικογένεια και οι τρεις την κοίταζαν! Ακριβώς σε ένα δέντρο λίγο πιο πέρα είδε τον ίδιο άντρα που έβλεπε μπροστά της κρεμασμένο! Της έδειξαν το σπιτάκι, σαν υπνωτισμένη μπήκε και είδε την μητέρα αποκεφαλισμένη και την κόρη της νεκρή στο πάτωμα!
Φοβισμένες έτρεξαν και οι τρεις προς την κουζίνα για να βγουν από την πίσω πόρτα και έκλεισαν με το κλειδί την πόρτα πίσω τους. Προσπάθησαν να ανοίξουν την πόρτα της αυλής μα ούτε και εκείνη η πόρτα άνοιγε. Χτύποι ακούστηκαν από την πόρτα που οδηγούσε στο σαλόνι, σαν κάποιος να χτυπούσε να του ανοίξουν και μετά με έναν δυνατό κρότο η πόρτα άνοιξε από μόνη της μα σαν άνοιξε ξέσπασε μία ανεξήγητη φωτιά. Τα κορίτσια έτρεμαν από τον φόβο τους μα μέσα στο πανικό τους ευτυχώς σκέφτηκαν και έσπασαν το τζάμι ενός από τα παράθυρα της κουζίνας και πήδηξαν έξω. Άρχισαν να τρέχουν προς τον δρόμο μα όταν κοίταξαν πίσω τους είδαν στο μονοπάτι μία οικογένεια να περπατάει προς το μέρος τους.. Ήταν γεμάτοι με αίμα και η γυναίκα κρατούσε το κεφάλι της στην αγκαλιά της.. Άρχισαν να τρέχουν προς το χωριό τρομαγμένες.. Χτύπησαν την πόρτα του πρώτου σπιτιού που βρήκαν και τους άνοιξαν, εκεί τα αφηγήθηκαν όλα στους ανθρώπους που έμενα εκεί και προσπαθούσαν να τις ηρεμήσουν. Λίγο αργότερα ήρθε και τις πήρε ένα ασθενοφόρο. Κανείς δεν τις ξαναείδε μα μάθαμε πως και οι τρεις κλείστηκαν μέσα σε ψυχιατρείο στην Αμερική και δεν ξανά μίλησαν ποτέ.. Στο σπίτι φυσικά δεν ξανάρθε κανείς και πάνε χρόνια πολλά από τότε ..και τώρα στέκεται έτσι έρημο. Αμάξια που περνάν από έξω καμιά φορά την νύχτα λένε πως βλέπουν συχνά την φιγούρα του άντρα να περπάτα στο μονοπάτι. Είναι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης που ένα βράδυ γύρισε μεθυσμένος στο σπίτι του, το ποτό του θόλωσε τα μυαλά και νόμιζε πως οι σκιές από τα δέντρα ήταν κλέφτες. Παραλογίστηκε εντελώς.. όταν πήγαν να του μιλήσουν γυναίκα και κόρη, έκοψε το κεφάλι της γυναίκας του και κάρφωσε το ίδιο τσεκούρι που κρατούσε στο στήθος της μικρής. Το πρωί που συνήλθε, κατάλαβε πως δεν ήταν ληστές αυτοί που σκότωσε το περασμένο βράδυ.. Έδεσε μια θηλιά σε ένα δέντρο και κρεμάστηκε..Έτσι τους βρήκαν μετά από μέρες κάποιοι κυνηγοί, αυτόν κρεμασμένο και αυτές μέσα στα αίματα, το κεφάλι λένε της μάνας ήταν κομμένο και δίπλα στα χέρια της σχεδόν, σαν να το κρατούσε.Από τότε είναι και οι τρεις εκεί. Εκείνες τρέχουν να γλιτώσουν από εκείνον και αυτός τις κυνηγά κάθε νύχτα.. μα κυνηγά και οποίον άλλον πλησιάσει. Προστατεύει το σπίτι του ακόμα.. Μπορεί τα κορίτσια να τρελάθηκαν μα πίστεψε με κοπελιά, τα χειρότερα γλίτωσαν..
Πωπω σκέφτηκα εγώ κοίτα να δεις ποιο σπίτι λιμπίστηκα… Ούτε μέρα, ούτε νύχτα φυσικά δεν θα ξαναπεράσω, ούτε καν από έξω…
Πρώτη φορά αναρτήθηκε στην ομάδα ¨”Βιβλίων Ορίζοντες”
Αφήγηση και επιμέλεια: Καλλιόπη Γιακουμή (10/05/2019)
κείμενο : Φαίη Δεληγιώργη
.
Πόσο καιρό είχα να ανέβω στο χωριό του Βρασίδα…δεν θυμάμαι… πρέπει να ήταν πρώτου το Πάσχα …με είχε καλέσει να ψήσουμε το αρνί ..παρέα αλλά δεν μπόρεσα να πάω. Τώρα που ανεβαίνω με τα ΚΤΕΛ βλέπω αλλά πράγματα…έχουν κολλήσει μέχρι και στα πεύκα αφίσες από τους επίδοξους δημάρχους και τους δημοτικούς συμβούλους της περιφέρειας…κοίτα εδώ τι γίνεται μέχρι και τον περιπτερά των Νώντα βλέπω κολλημένο σε μια Ελιά .. μη χειρότερα…….μα το πιο περίεργο δεν είναι αυτό που μου έκανε εντύπωση ..όμως κάτι άλλο ..μια ταμπέλα..όχι αυτή η ταμπέλα δεν ήταν εδώ ..την περίεργο ..προς Νεραιδόδασος γράφει ..μα εδώ σκέφτομαι είναι οι φυτείες του ανανά κοντά ..τι θέλει αυτή η ταμπέλα ..μα όχι η ταμπέλα έδειχνε προς ένα μικρο δασύλλιο ..μάλλον θα το φτιάξουν λέω κάτι σαν πάρκο για να παίζουν τα παιδιά….ορίστε έφτασα κιόλας ..πόσο το πεθύμησα το ανανοδοχώρι μου δεν λέγεται …. Να και ο Βρασίδας αγκαλιές φιλιά ….με μαλώνει που δεν πήγα να τους δω το Πάσχα …φτάσαμε στο καφενείο ο καφές μας περιμένει έτοιμος από τα χεράκια της Μαριάνθης .Τρώγοντας τώρα το γλυκό μας αρχίζω τις ερωτήσεις πρώτα για τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους…και μετά φτάνω στην ταμπέλα που είδα και έγραφε Νεραιδοδασος . Βρασίδα του λέω τι ταμπέλα είναι αυτή δίπλα στις ανανοφυτίες ? Βρε κορίτσι μου λέει ήρθες για λίγο να σε δω και αρχίζεις πάλι τα ίδια άσε τώρα δεν είναι ώρα ..σε λίγο έχουμε προεκλογική συγκέντρωση στο καφενείο.. πρέπει να ετοιμάζω τσίπουρα και μεζέδες θα έρθει να μιλήσει από την χώρα ο Θανάσης Ψευτοθανάσης ..υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Θόδωρο Ψευτοθόδωρος τον δήμαρχο του παραπάνω χωριού ..άσε με …έλα Βρασίδα του λέω πες μου για την ταμπέλα.που είδα ..τι θα γίνει εκεί ? παιδική χαρά μήπως? Ο Βρασίδας βλέποντας ότι δεν γλυτώνει από μένα εύκολα ..αποφασίζει να μου μιλήσει….
Άκου με μου λέει η Ταμπέλα δεν είναι κάτι σημαντικότερο μπήκε για χάρη ενός ψηφοφόρου .του Ψευτοθαναση. ..αν δεν την έβαζε ο ίδιος ο Ψευτοθανάσης ..έχανε 50 ψηφους από τον Γιώργη ξέρεις που έχει το ΟΠΑΠ στην πλατεία… αυτός το απαίτησε και Ψευτοθανασης το έκανε για να πάρει τους ψήφους ..σου λέει μια ταμπέλα ζήτησε ας την βάλω και τι έγινε ?
Ναι του λέω αλλά για ποιον λόγο έγινε όλο αυτό ?
Κάτσε μου λέει να σου πω γιατί εσύ δεν πρόκειται να με αφήσεις να κάνω δουλειά σήμερα και μου λέει λοιπόν …
Ο πατέρας του Γιώργη ήταν βοσκός μεγάλος και τρανός με 500 πρόβατα και 600 κατσίκια . Τα είχε ψηλά στο βουνό κοντά στο ποτάμι της Δερφισενας ξέρεις έχεις πάει εκεί …έμενε τα βράδια στη μονάδα που είχε φτιάξει εκεί κοντά…στο ποτάμι από φοβό μην του κλέψουν τα ζωντανά του Ένα βράδυ προσπαθώντας να κοιμηθεί ξύπνησε από μελωδικές φωνές κοριτσιών που ακούγονταν από το ποτάμι .και αφού δεν μπορούσε να κοιμηθεί πήγε να δει και να κατασκοπεύσει . Κρυμμένος πίσω από ένα δέντρο είδες πολλές πανέμορφες κοπέλες να τραγουδούν και να χορεύουν .Γυρνώντας σπίτι του το πρωί όμως δεν μπορούσε να βγάλει από τον λογισμό του. μια από τις κοπέλες που την κοιτούσε όλο το βράδυ. Έτσι πήγε στην μητέρα του και της είπε τι συνέβη .,και ότι ήθελε την κοπέλα να μείνει για πάντα μαζί του .Εκείνη του είπε να πάει να την βρει και χωρίς να το καταλάβει να της πάρει το μαντήλι με αυτό τον τρόπο θα έμενε για πάντα κοντά του .Όμως πρόσεξε μην της το δώσεις ποτέ ότι και σου πει ! Έτσι και έγινε πήγε το βράδυ έκανε ότι του είπε η μητέρα και όντως η κοπέλα έμεινε κοντά του .
Τα Χρόνια περνούσαν και παρά τα παρακάλια της κοπέλας εκείνος δεν της έδινε το μαντήλι . Μέχρι την στιγμή που έκαναν ένα παιδί Μετά την γέννηση του παιδιού η κοπέλα του ξαναζητάει το μαντήλι εφόσον πια δεν θα έφευγε λόγω του παιδιού της Ο βοσκός της έδωσε τότε το μαντήλι και η κοπέλα εξαφανίστηκε. Την άκουγε τα βράδια να μπαίνει από το παράθυρο και να παίζει το παιδί της και να του βάζει καθαρά ρούχα . Πάλι ο νεαρός βοσκός πάει στην μητέρα του και εκείνη του λέει να της πάρεις πάλι το μαντήλι και να το κάψεις . Και έτσι έγινε ..
Την κοπέλα κάθε βράδυ έξω από το σπίτι την περίμεναν οι αδερφές της ..εκείνο το βράδυ αφού δεν βγήκε εκείνες άρχισαν να εξαφανίζονται σιγά σιγά. Η κοπέλα μέσα στην δυστυχία της που έφυγαν οι αδερφές της έτρεξε προς τον δάσος κοντά στο ποτάμι τραγούδησε ένα αρχαίο τραγούδι των Νεράιδων και ξεψύχησε στο σημείο εκείνο φύτρωσε μια Ανανιά που υπάρχει μέχρι και σήμερα . Αυτά που λες έγιναν τώρα αν ήταν νεράιδα που πιστεύει ο γιος της ο Γιώργος που έχει το ΟΠΑΠ στην πλατεία δεν το ξέρουμε . Απλά για να δώσει τους ψήφους τους απαίτησε να μπει μια πινακίδα με το όνομα Νεραιδοδασος… Και δεν του χάλασαν το χαρτί οι υποψήφιοι ……α ορίστε μόλις μπήκε ο Ψευτοθωδωρος στο καφενείο. .. και λέει του Βρασίδα . Ότι θα φέρει θάλασσα στο χωριό ..
Πρώτη φορά αναρτήθηκε στην ομάδα ¨”Βιβλίων Ορίζοντες”
Αφήγηση και επιμέλεια: Φαίη Δεληγιώργη (10/05/2019)
.
Η άγνωστη..
κείμενο :Themis Fallidas
Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας!
Βάλτε το αγαπημένο σας ποτό, ή ρόφημα, ή ακόμα και καμιά μακαρονάδα, πίτσα με μπύρες, πιτόγυρα, ό,τι σας αρέσει περισσότερο τέλος πάντων για να ξεκινήσουμε! Η ιστορία που θα σας διηγηθώ απόψε είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστική και την έζησε ένας πολύ καλός μου φίλος πριν είκοσι χρόνια. Εμένα μου ήταν αρκετά δύσκολο να την πιστέψω αρχικά, αλλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι ιδιαίτερα του μεταφυσικού οπότε μάλλον αυτό που μου είπε ήταν αληθινό. Έτσι κι αλλιώς, εσείς θα κρίνετε!
Ένα βράδυ, κάπου στα βόρεια προάστια της Αθήνας, ο φίλος μου βγήκε να ψάξει ταξί για να επιστρέψει στο σπίτι του. Φυσικά, μιλάμε για μετά τα μεσάνυχτα! Ο δρόμος δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση, αλλά ήταν τυχερός και βρήκε ταξί σχετικά γρήγορα. Κάθισε στην μπροστινή θέση του συνοδηγού και έπιασε χαλαρή κουβέντα με τον ταξιτζή. Όλα καλά μέχρι εδώ, θα ήταν άλλη μια συνηθισμένη βραδιά μετά από έξοδο με την παρέα σε μπαρ. Μερικά στενά πριν βγουν στην κεντρική Λεωφόρο Κηφισίας, τους σταμάτησε μια ψηλή, όμορφη γυναίκα, γύρω στα σαράντα, λεπτή με μακριά ίσια μαύρα μαλλιά. Πήγαινε προς την κατεύθυνση του φίλου μου οπότε την πήραν μαζί τους και επιβιβάστηκε στο πίσω κάθισμα. Η συζήτηση μεταξύ του ταξιτζή και του φίλου μου συνεχίστηκε, όμως η ώρα περνούσε και δεν έβγαιναν στην κεντρική λεωφόρο. Ο ταξιτζής δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει, ούτε και ο φίλος μου γιατί ακολουθούσαν τον σωστό δρόμο και μάλιστα αυτό επιβεβαιωνόταν και από τις πινακίδες που τους υποδείκνυαν ότι ακολουθούσαν την σωστή κατεύθυνση. Μετά από αρκετή ώρα άκαρπων προσπαθειών, συνειδητοποίησαν ότι έκαναν κύκλους και κατέληγαν στο σημείο που πήραν την κοπέλα. Τότε, γύρισε πίσω το κεφάλι του ο φίλος μου για να ρωτήσει την κοπέλα αν ξέρει την περιοχή και αν θα ήθελε να προτείνει κάποια άλλη διαδρομή. Μόλις την είδε πάγωσε και μου είπε ότι δεν μπορούσε να μιλήσει για αρκετά δευτερόλεπτα από το σοκ. Στο πίσω κάθισμα δεν καθόταν η κοπέλα που πήραν πριν λίγο μαζί τους, ήταν μια πολύ άσχημη γριά με άσπρα μακριά μαλλιά, λευκό, σχεδόν μαρμάρινο δέρμα και τρομακτικό, απόκοσμο βλέμμα. Ο ταξιτζής εκείνη την στιγμή έκανε στην άκρη και σταμάτησε το αυτοκίνητο σαν υπνωτισμένος. Η γυναίκα κοίταξε απειλητικά τον φίλο μου και εκείνος εντελώς ασυναίσθητα έπιασε με το δεξί του χέρι τον σταυρό που φορούσε στο στήθος του, έναν σταυρό που φορούσε πάρα πολλά χρόνια και δεν τον έβγαζε ποτέ. Τότε, η γυναίκα έσφιξε τα δόντια της με μίσος και του είπε: «αυτό σας έσωσε και τους δύο και ας μην είσαι πιστός». Άνοιξε πολύ γρήγορα την πόρτα της και αμέσως μόλις βγήκε εξαφανίστηκε από τα μάτια του! Ο ταξιτζής συνήλθε και τον ρώτησε αν θα κατέβει σε εκείνο το σημείο. Φερόταν σαν να μην είχε ζήσει όλα τα προηγούμενα! Ο φίλος μου ψύχραιμα του είπε που πάει και συνέχισαν κανονικά την διαδρομή τους μέχρι το σπίτι του.
Πρώτη φορά αναρτήθηκε στην ομάδα ¨”Βιβλίων Ορίζοντες”
Αφήγηση και επιμέλεια: Themis Fallidas (10/05/2019)
678
124
20