“Πάμε μια βόλτα;” της Μαρίας Βουζουνεράκη, γράφει η Καλλιόπη Γιακουμή

Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή-Κουγιώνη για το βιβλίο

.

“Πάμε μια βόλτα;”.. και αμέσως χαμογελάς και σκέφτεσαι “Πάμε όπου με πας..” και η Μαρία Βουζουνεράκη με πήγε μια υπέροχη βόλτα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της. Μια βόλτα που με έκανε πιο πλούσια καθώς μου έκανε δώρο ένα πολύτιμο, θαυματουργό πρίσμα, το κρατούσα και διάβαζα και μέσα από αυτό, τα είδα όλα αλλιώς..

Η Μυρτώ είναι η βασική ηρωίδα του βιβλίου, ένα κορίτσι που λατρεύει τα βιβλία και ζει στο Ναύπλιο. Αποφασίζει λοιπόν να αφήσει την πόλη της και να πάει στην Αθήνα, για να κυνηγήσει τα όνειρα της και την δική της προσωπική ευτυχία. Με όπλα της το έμφυτο ταλέντο της στην συγγραφή και την πίστη στον εαυτό της, είναι έτοιμη να δώσει τον δικό της προσωπικό αγώνα και να δημιουργήσει, την ζωή που ονειρεύτηκε. Είναι έτοιμη για όλα, εκτός από ένα μοιραίο χτύπημα της τύχης, τόσο σκληρό και καθοριστικό που είναι ικανό να τα αλλάξει όλα και να επιβάλλει στην Μυρτώ να υποταχθεί στην μοίρα της. Μια ανίατη ασθένεια, η Σκλήρυνση κατά πλάκας, προσγειώνει την Μυρτώ σε μια πολύ σκληρή πραγματικότητα με την οποία πρέπει να μάθει να ζει και να συμβιβαστεί.. Πατάει φρένο στην ορμητική πορεία της Μυρτώ προς την κατάκτηση των ονείρων της και ζητάει..παράδοση αμαχητί.

Το βιβλίο της Μαρίας Βουζουνεράκη, είναι ένας οδηγός ζωής που σκοπό έχει να ανατρέψει τα όσα πιστεύαμε και θεωρούσαμε ως τώρα δεδομένα και να μας κάνει να τα δούμε όλα αλλιώς. Είναι ένα μάθημα, που θα το θυμόμαστε πάντα, είναι ένα ηχηρό μήνυμα, που φωνάζει πως η ζωή μας, είναι ένα ανεκτίμητο δώρο και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να το υποτιμάμε ή να μην το εκτιμάμε σωστά. 

Όλοι μας κουβαλάμε στερεότυπα που επηρεάζουν την συμπεριφορά μας και την ζωή μας. Όλοι έχουμε την τάση να θεωρούμε πολλά πράγματα δεδομένα, την υγεία μας, την αγάπη του συντρόφου μας, την αφοσίωση του φίλου μας, ακόμα και την καλή μας τύχη. Η Μαρία Βουζουνεράκη ξέρει από πρώτο χέρι πως δεν είναι έτσι, το έχει ζήσει, το ζει και προσπαθεί μέσω του βιβλίου της, όχι απλά να μας το υπενθυμίσει, μα να μας κάνει να δούμε πως τελικά το μόνο που μπορούμε να θεωρήσουμε ως δεδομένο είναι ακριβώς αυτό, πως τίποτα στην ζωή μας δεν είναι δεδομένο..

Τις περισσότερες φορές έχουμε άγνοια κίνδυνου. Υποδεχόμαστε το καλό όπου το συναντάμε πάντα έτοιμοι και πιστεύουμε πως το κακό αφορά πάντα τους άλλους. Έτσι, όταν αυτό συμβεί στις ζωές μας μάς βρίσκει ανοχύρωτους, ευάλωτους και απομυζεί εύκολα όλες μας τις ψυχικές δυνάμεις, γιατί εμείς το επιτρέπουμε. 

Το βιβλίο αυτό λοιπόν μας δείχνει πως αυτή η υπέροχη βόλτα μας στην ζωή, δεν πρέπει να σταματάει ποτέ, πρέπει να συνεχίζεται. Ο άνθρωπος πρέπει να προσαρμόζεται σε κάθε νέα συνθήκη που συναντά στο διάβα της. Πρέπει να συνεχίσει να κάνει όνειρα και να έχει στόχους. Πρέπει να προσπαθεί να εξελίσσεται σε καλύτερο άνθρωπο. Πρέπει να συνεχίσει με το ίδιο σθένος και ζήλο να διεκδικεί κάθε του δικαίωμα στον έρωτα, στην ευτυχία, στην αγάπη. Να υποστηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τις προσωπικές του επιλογές και να φεύγει μακριά από ότι προσπαθεί να αλλοιώσει τον χαρακτήρα του και από κάθε “πρέπει” που του επιβάλλουν καθήλωση και “προσαρμογή” στις επιταγές τους. Τα δικά του θέλω και όνειρα είναι αυτά που θα του προσφέρουν την πραγματική ελευθερία. Το βιβλίο αυτό είναι μια υπέροχη βόλτα στη ζωή, γιατί είναι μια βόλτα στην δική μας ζωή, στο δικό μας παρακάτω. Μια βόλτα που πάνω από όλα, οφείλουμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Τις περισσότερες φορές μας είναι πιο εύκολα να εμφανιζόμαστε ως θύματα, θύματα των άλλων, της μοίρας, της ζωής. Αυτό δικαιολογεί κάθε μας παραίτηση και αδυναμία να αντισταθούμε σε αντίξοες συνθήκες που συναντάμε. Εκμαιεύει πιο εύκολα την συμπάθεια και την κατανόηση των άλλων. Όμως το αντίθετο από όλα αυτά, είναι το σπάνιο που όλοι θαυμάζουμε, το μοναδικό που όλοι κοιτάμε με δέος και η Μαρία Βουζουνεράκη, μας το λέει ξεκάθαρα με κάθε της λέξη, κρατώντας μας σφικτά από το χέρι, σε αυτή την όμορφη βόλτα, που φαντάζει σαν αυτό που λέγαμε στα μαθητικά μας χρόνια “εκπαιδευτική εκδρομή” 

Σε κάθε άσχημο που συναντάμε, χίλιες δικαιολογίες λειτουργούν ανασταλτικά για το αν πάμε παρακάτω, για το αν συνεχίσουμε να το παλεύουμε. Αφήνουμε στην άκρη τα όνειρα μας ενώ στην πραγματικότητα, αυτές πρέπει να αφήσουμε στην άκρη, όχι την ίδια μας την ζωή. Δεύτερη φορά δεν έχει, κανένας δεν θα μας δώσει το δικαίωμα της επανάληψης για αυτό πρέπει να ζούμε απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή της ζωής μας και να εκμεταλλευόμαστε ή να δημιουργούμε ευκαιρίες γα να την κάνουμε ακόμα πιο όμορφη. Πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε μετά από κάθε χτύπημα, πανηγυρίζοντας την κάθε νέα μας αρχή, όχι απλά να επιβιώνουμε περιμένοντας το τέλος.

Οι ήρωες του βιβλίου, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, όπως εκείνοι που ο καθένας μας συνάντα στην καθημερινότητα του, αλλά που με τον δικό τους τρόπο, ηθελημένα ή όχι, επιδρούν καταλυτικά στην διαμόρφωση του χαραχτήρα μας.

Είναι εκείνοι που συνεχίζουν να είναι κοντά μας στα δύσκολα και εκείνοι που φεύγουν πρώτοι από τα ναυάγια της ζωής μας, σαν ποντικοί. Εκείνοι που αντιστέκονται στην μοίρα και εκείνοι που απλά της υποτάσσονται. Εκείνοι που λέμε διαφορετικούς και τους κατακρίνουμε, μα ξεχνάμε πως είναι ολόιδιοι με μας, το ίδιο άνθρωποι με μας και με τα ίδια ακριβώς δικαιώματα, στο όνειρο και στην διαμόρφωση της δικής τους προσωπικής ευτυχίας. 

Η συγγραφέας απλά και λυτά περνάει τα μηνύματα της αβίαστα μα τόσο επιβλητικά. Δεν γράφει για να εντυπωσιάσει με το συγγραφικό της ταλέντο -αυτό έτσι κι αλλιώς είναι αυταπόδεικτο στοιχείο του βιβλίου- γράφει γιατί έτσι μπορεί να μας πλησιάσει, να μας κάνει να ακούσουμε, να μας κάνει να δούμε, γιατί αυτό έχει σημασία για αυτήν. Καταθέτει μεγάλες αλήθειες, τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρία στον χώρα μας και στις προσωπικές τους ζωές, θίγει την αναλγησία του κράτους. Κάνει να φαίνονται τόσο εφήμερα όλα μας τα δεδομένα και αφαιρεί την αξία από κάθε υλική πολυτέλεια της ζωής μας, δίνοντας την πραγματική, πολύτιμη αξία στην ζωή και στις μικρές στιγμές ευτυχίας που αυτή μας χαρίζει κάθε μέρα. 

Η γραφή της ρέει, δεν αναλώνεται στο περιττό, μένει στα κύρια ζητήματα που θέλει να θίξει και μεταφέρει τις σωστές πληροφορίες που θα μας βοηθήσουν να έχουμε πλήρης εικόνες για αυτά. Δεν εκβιάζει συναισθήματα, δεν προκαλεί τον οίκτο, μα η τόσο ρεαλιστική και ανθρωπινή προσέγγιση της, προκαλεί άμεσα συγκίνηση και σεβασμό στον αναγνώστη και κερδίζει την εκτίμηση και τον θαυμασμό του, στην συγγραφική της δεινότητα.

Διαβάστε το, αυτή η βόλτα θα σας προκαλέσει τόσο βαθιά συναισθήματα, που δύσκολα θα την ξεχάσετε..

.

Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο..

Όταν η ζωή αποφασίζει να σε κάνει ν’ αλλάξεις πορεία, συχνά σου δίνει πολλές προειδοποιήσεις. Επιμένει να τις πετάει μπροστά σου, όσο κι αν εσύ αδιαφορείς. Μέχρι που μια μέρα αλλάζουν όλα, καθώς σου χαρίζει το ανεπιθύμητο δώρο μιας ανίατης πάθησης, με την οποία καλείσαι να μάθεις να συμβιώνεις.

Η νεαρή Μυρτώ αφήνει το πανέμορφο Ναύπλιο, όπου γεννήθηκε, για ν’ αναζητήσει το μέλλον της στην απρόσωπη Αθήνα. Με μια βαλίτσα όνειρα, ένα έμφυτο συγγραφικό ταλέντο και τη διάθεση να παλέψει για να πραγματοποιήσει τους στόχους της, θ’ αναμετρηθεί με όσα τη στοιχειώνουν από το παρελθόν, θα διεκδικήσει το δικαίωμα στον απόλυτο έρωτα και θα βιώσει την ουσιαστική ευτυχία, ατενίζοντας το αύριο με αισιοδοξία και ελπίδα.

Η Μοίρα όμως συνηθίζει ν’ ανατρέπει τα σχέδια που κάνουμε, και η Μυρτώ δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Η διάγνωση της σοβαρής νόσου της θα την προσγειώσει σε μια νέα αδιανόητη πραγματικότητα και θα την προκαλέσει ν’ αγωνιστεί για το αβέβαιο μέλλον.

Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και τις ανατροπές της, τη διεκδίκηση της αγάπης, της ευτυχίας και του δικαιώματος να ονειρεύεσαι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

.