Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή-Κουγιώνη για το βιβλίο
***
«Ο καλπασμός των αμνών» είναι το νέο βιβλίο του Στέφανου Παπαδόπουλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δερέ, ένας τίτλος που από την πρώτη στιγμή εγείρει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, χάρη στον αλληγορικό χαρακτήρα του, έναν χαρακτήρα που τον προκαλεί, να αποκωδικοποιήσει και αυτό για μένα τουλάχιστον είναι απόλυτα απολαυστικό και δελεαστικό.
Μου αρέσει που ο συγγραφέας από την αρχή ξεκινάει ένα παιχνίδι μυαλού με τον αναγνώστη του και αυτό κάνει το βιβλίο ακόμα πιο ενδιαφέρον.
«Ο καλπασμός των αμνών» είναι ένα μυθιστόρημα με περιπετειώδη πλοκή, έντονη και συναρπαστική δράση και γεμάτο κινηματογραφικές περιγραφές που σε κάνουν να το διαβάζεις απνευστί. Μια πρωτότυπη ιστορία που εξελίσσεται σελίδα την σελίδα σε μια ανατρεπτική περιπέτεια, που κρατάει τον αναγνώστη ξέπνοο. Αυτό όμως είναι το προφανές..«Ο καλπασμός των αμνών» είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, με βαθιά πολιτικό, κοινωνικό, ψυχολογικό και ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, γεμάτο βροντερά διαχρονικά μηνύματα. Ο Στέφανος Παπαδόπουλος με αρχιτεκτονική συνέπεια, επιλέγοντας με μεγάλη προσοχή τα υλικά του -ανθρώπινες σχέσεις, ψυχολογία, φιλοσοφία, πολιτική, ιδεολογία- δομεί ένα περίτεχνο λογοτεχνικό οικοδόμημα, εύπεπτο μα με συναρπαστική σύνθεση, που μπορεί να κινείται ως ζωντανός οργανισμός με πλούσιο εκφραστικό περιεχόμενο, που συνεχώς παράγει σκέψεις, εικόνες και ποίκιλλα συναισθήματα, άλλες φορές πρωτόγνωρα και δυνατά και άλλες οικεία και ζεστά.
Τα απρόσμενα και ανατρεπτικά περιστατικά στις ζωές των ηρώων του βιβλίου, αποτελούν σημεία καμπής και τους ωθούν προς συγκεκριμένες πράξεις και αντιδράσεις, δίνοντας στο κείμενο σπιρτάδα, γρήγορη πλοκή και αναπάντεχες εξελίξεις, ενώ η μυθοπλασία σε άψογο συνδυασμό με την κοινωνιογραφία της εποχής που εξελίσσεται η ιστορία, δικαιώνουν τη δύναμη της συγγραφής και την ικανότητα της να εμβαθύνει σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης ζωής και να γίνεται το μέσο, που λογοτέχνες σαν τον Στέφανο Παπαδόπουλο, επικοινωνούν με τους αναγνώστες τους εποικοδομητικά, ενώ ταυτόχρονα προσδίδουν στην λογοτεχνία τον πολιτισμικό ρόλο που της αρμόζει!
Ποιοι είναι όμως οι αμνοί και ποιοι οι λύκοι; Και τι γίνεται όταν έρχεται η στιγμή που οι ρόλοι αλλάζουν..;;
Ο Άντριαν ένας πρώην μισθοφόρος που φόρεσε πολλές στολές μα δεν ντύθηκε με καμία, κυνηγός κάποτε μα τώρα θήραμα και η Χάνα, μια τραγική μάνα που η ζωή θα την κάνει πολλές φορές να αγανακτήσει που γεννήθηκε γυναίκα, ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα, με επώδυνο παρελθόν, με σκοτεινό παρόν και αμφίβολο μέλλον.. Σε ένα καπρίτσιο της μοίρας οι ζωές του ενώνονται, μια περιπέτεια αρχίζει και μαζί και ένα ανθρωποκυνηγητό στο οποίο, άλλοτε θα ΄ναι αγνοί αμνοί ενάντια σε λύκους και άλλοτε αυτοί οι λύκοι. Τι τους ενώνει;; Τι θέλουν;; Ποιο το τίμημα της προσπάθειας τους;; Τι θα χάσουν;; Τι τους κάνει να τρέχουν να κρυφτούν στα καλντερίμια του Βελγίου, τι να κυνηγούν με μανία και τι να καλπάζουν;;
Μαζί τους ο Ροζάριο, ένας ο ιερέας με τους δικούς του δαίμονες να τον τυραννούν, ο επιθεωρητής Βίνσεντ Ντέκερ, ο αρχηγός της αστυνομίας ταγμένος στον δικό του αγώνα, δολοφονίες μπράβων απαιτούν άμεση εξιχνίαση. Οι εχθροί γνωστοί και ορατοί, η Κιάρα και ο Λ. μα οι ρόλοι τους αινιγματικοί και διφορούμενοι και τα κίνητρα πάντα σκοτεινά και απρόβλεπτα! Όλοι μαζί ζωντανεύουν μια δυνατή ανατρεπτική ιστορία, μια ιστορία που συναρπάζει σε κάθε σελίδα και αναγκάζει τον αναγνώστη να ακολουθήσει τους έντονους ρυθμούς της και να βιώσει κάθε συναίσθημα μαζί με τους ήρωες του βιβλίου. Να πνιγεί από την αδικία, να πλημμυρίσει από αγανάκτηση, να λυγίσει από τον πόνο, να μαζέψει αντοχές, να ψάξει για κουράγιο, να αφεθεί στον έρωτα, να ξυπνήσει ένστικτα, να νιώσει την δίψα της εκδίκηση, να αποζητήσει την ελευθερία, να παραδοθεί ή να πολεμήσει μέχρι εσχάτων.. να καλπάσει ή να επιτεθεί..
Ο Στέφανος Παπαδόπουλος για άλλη μια φορά -η προηγούμενη για μένα ήταν στο πρώτο του βιβλίο “Κοσμικό Βάλς”- αποδεικνύει πως έχει την ικανότητα να διεισδύει στον σκοτεινό λαβύρινθο του μυαλού και να χτίζει μια ιστορία προκλητική και ενδιαφέρουσα, βοηθώντας τον αναγνώστη να καταλάβει την ουσία της μυθοπλασίας στην λογοτεχνία. Ο έξυπνος και σωστός χειρισμός της μυθοπλασίας, αναδεικνύει την συγγραφική δεινότητα του κάθε λογοτέχνη. Όσο πιο εύκολα πείθεται από την αληθοφάνεια του κειμένου ο αναγνώστης, τόσο πιο εντυπωσιακά καταρρέουν όλα όσα πίστευε, η εμπλοκή του επιτυγχάνεται απρόσκοπτα και τότε η αναγνωστική τέρψη κορυφώνεται. Αυτό είναι το παιχνίδι μυαλού που αναφέρω στην αρχή και στο οποίο μας παρασύρει ο Στέφανος Παπαδόπουλος, ένα παιχνίδι, ανάμεσα στον δημιουργό και τον αποδέκτη, ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, ανάμεσα στο πραγματικό και στο εικονικό, ανάμεσα στη λογοτεχνία και στη ζωή.
Δεν έχουν σημασία πια ο τόπος και ο χρόνος, τα ονόματα και οι καταγωγές γιατί ο πυρήνας της ιστορίας του Στέφανου Παπαδόπουλου είναι διαχρονικός και αφορά όλους. Δημιουργώντας μια καταιγιστική περιπέτεια, με άψογη μυθιστορηματική σύνθεση για πρόσοψη και εντελώς συνυφασμένη με την ανθρώπινη μοίρα, ο Παπαδόπουλος άλλοτε εξορύσσει στιγμές κι άλλοτε αποσιωπά κάποιες άλλες, δημιουργώντας ανοίγματα όπου ο καθένας καλείται, αν θέλει, να ερμηνεύσει. Εγείρει ερωτήματα που ο καθένας, αν θέλει και πάλι, προσπαθεί να απαντήσει και στρώνει για τον αναγνώστη του ένα πλούσιο τραπέζι γεμάτο ποικίλες τροφές για σκέψη.. που και πάλι ο καθένας αποφασίζει ποιες θέλει και αν θέλει δοκιμάσει. Πάντως αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν το κάνει εύκολο για τον αναγνώστη του, δεν του προσφέρει μασημένη τροφή, δεν αποφασίζει για αυτόν, δεν σκέφτεται για αυτόν, δεν κρίνει για αυτόν..