«Μπλόκο της Κοκκινιάς»: Στέλιος Καρδάρας..Ο 18χρονος ήρωας της αντίστασης

Η μεγαλύτερη επίθεση, γνωστή στην ιστορία της Αντίστασης ως «Μπλόκο της Κοκκινιάς», πραγματοποιήθηκε στις 17 Αυγούστου 1944 και κατέληξε σε λουτρό αίματος..

Ένα από τα θύματα της ο Στέλιος Καρδάρας..Ο 18χρονος ήρωας της αντίστασης που δολοφόνησαν οι ταγματασφαλίτες, αφού πρώτα του έκοψαν τα γεννητικά όργανα …

Ο Στέλιος Σπανός ή «Καρδάρας» ήταν μια από τις πιο ηρωικές μορφές της Εθνικής Αντίστασης. Ένα παλικάρι που «έπαιρνε την πέτρα και την έστυβε», όπως λένε όσοι τον γνώρισαν.

Ήταν το αγαπημένο παιδί της Κοκκινιάς και ο ήρωας της φτωχολογιάς. Ομαδάρχης της ΟΠΛΑ που μπήκε στην ένοπλη δράση από τα 18 του και η σύντομη ζωή του αποτέλεσε θρύλο και όχι μόνο για την Κοκκινιά.

Ήταν ένας απ τους ηρωικότερους σαμποτέρ της αντίστασης που ανατίναζε αυτοκίνητα και αποθήκες. Ένας σαλταδόρος της Κατοχής που έκλεβε τρόφιμα απ τους Γερμανούς και τα μοίραζε στον κόσμο που πεινούσε. Πολλοί επιβίωσαν από τα τρόφιμα που τους προμήθευε ο Στέλιος, ο οποίος διακρίθηκε στη μάχη της Κοκκινιάς.

Οι Γερμανοί προσπάθησαν πολλές φορές να τον πιάσουν. Απέτυχαν, αλλά έκαναν τη δουλειά τους οι ταγματασφαλίτες.

18 Αυγούστου του 1944, μια μέρα μετά το μπλόκο της Κοκκινιάς του είχαν στήσει ενέδρα σε μια στέρνα στον Άη Γιάννη Ρέντη. Τον έσυραν στον Άγιο Διονύση στη Δραπετσώνα και τον εκτέλεσαν.

ρώτα όμως τον βασάνισαν φρικτά. Μέχρι και τα γεννητικά όργανα του έκοψαν.

Ο Στέλιος ήταν μόλις 18 χρόνων και ο Πειραιάς θρήνησε ένα από τα παιδιά του που θυσιάστηκαν στη μάχη κατά των κατακτητών και όσων συνεργάστηκαν μαζί τους.

Ο ήρωας που έγινε τραγούδι

Ο Μιχάλης Γενιτσάρης έκανε τραγούδι την ιστορία του.

Το τραγούδι ακούστηκε για πρώτη φορά στην πλατεία της Κοκκινιάς σε εκδήλωση που έκανε ο ΕΛΑΣ για να τον τιμήσει.

Ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά:

«ΜΟΛΙΣ ΕΒΑΛΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ’ΠΑΙΞΑ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΤΟ ΜΑΘΑΝΕ ΠΑΝΤΟΥ. ΤΟ ΜΑΘΑΝΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΑΜΠΟΤΕΡ, ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ, ΟΛΟΙ. ΤΟ ΜΑΘΑΝΕ ΚΑΙ ΗΡΘΑΝΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΗΡΑΝΕ ΕΑΜΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ, ΚΑΙ ΜΕ ΠΗΓΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΙΑ. ΠΕΝΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕ. ΜΕ ΒΑΛΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ’ΠΑΙΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑ. ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΩ, ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΗΡΩΑ. ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΚΛΑΙΓΕ».

«Πενθοφορεί η Αγιά Σοφιά, Παλιά και Νέα Κοκκινιά, κλάψε κι εσύ τώρα, ντουνιά, πιάσαν τον Στέλιο τα σκυλιά. Τον πιάσαν γερμανόφιλοι και ταγματασφαλίτες τον Στέλιο τον Καρδάρα μας, στο Ρέντη, οι αλήτες. Δεμένο τον επήγανε προς τον Άγιο Διονύση, δέκα ντουφέκια του ‘ριχναν, ώσπου να ξεψυχήσει. Θεέ μου, ας προλάβαινες, να ‘κανες άλλη κρίση, που ‘χε μανούλα κι αδελφές και έπρεπε να ζήσει. Άδικα τον σκοτώσανε, λες κι ήτανε κατάρα, γιατ’ ήταν στην Αντίσταση, τον Στέλιο τον Καρδάρα». …

Μπλόκο Κοκκινιάς..

H αντιστασιακή δράση των κατοίκων της Κοκκινιάς (σημερινή Νίκαια Αττικής) μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ, προκάλεσε την οργή των γερμανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους, που με επανειλημμένες επιθέσεις στην περιοχή προσπάθησαν να την εξουδετερώσουν. Η μεγαλύτερη επίθεση, γνωστή στην ιστορία της Αντίστασης ως «Μπλόκο της Κοκκινιάς», πραγματοποιήθηκε στις 17 Αυγούστου 1944 και κατέληξε σε λουτρό αίματος.

Η επιχείρηση είχε προπαρασκευαστεί με λεπτομέρειες και το μυστικό είχε διαφυλαχτεί καλά. Πήραν μέρος γύρω στους 2.500 άνδρες – Γερμανοί, μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας[1] και το μηχανοκίνητο τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων[2] υπό τον περιβόητο αστυνομικό διευθυντή Νίκο Μπουραντά. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιχείρηση είχε ο αρχηγός των Ταγμάτων Ασφαλείας, συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυτζανόπουλος.

Η ισχυρή αυτή δύναμη, που ήταν οπλισμένη με βαριά πολυβόλα, όλμους και ελαφρά άρματα, έφθασε στην Κοκκινιά τα ξημερώματα της Παρασκευής 17 Αυγούστου. Αμέσως κύκλωσε την περιοχή και στη συνέχεια διέταξε να συγκεντρωθεί όλος ο ανδρικός πληθυσμός, ηλικίας από 14 ως 60 ετών, στην πλατεία της Οσίας Ξένης (σημερινή Πλατεία 17ης Αυγούστου 1944).

Γύρω στις 9 το πρωί, η πλατεία είναι γεμάτη από κόσμο. Οι Γερμανοί δίνουν εντολή στους συγκεντρωμένους να γονατίσουν. Αμέσως, αρχίζουν να κυκλοφορούν ανάμεσά τους, έλληνες προδότες, που φορούν κουκούλες για να μην αναγνωρίζονται και υποδεικνύουν στους Γερμανούς τους αγωνιστές και τα ηγετικά στελέχη του ΕΑΜ. Όσους συλλαμβάνουν, τους σέρνουν σ’ ένα γειτονικό οικόπεδο και στα υπόγεια διπλανών σπιτιών και τους βασανίζουν φριχτά.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, 76 στελέχη του ΕΑΜ εκτελούνται, όπως και 46 πατριώτες στη συνοικία «Αρμένικα». 30 ακόμη Κοκκινιώτες σκοτώνονται σε μεμονωμένα επεισόδια, ενώ 4 άλλοι καίγονται από την πυρπόληση τουλάχιστον 100 σπιτιών από τους επιδρομείς. Συνολικά, τα θύματα του «Μπλόκου της Κοκκινιάς» ανέρχονται σε 315. Την ίδια ώρα, γύρω στους 6.000 άνδρες οδηγούνται με ισχυρή συνοδεία στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Ύστερα από λίγες μέρες θα μεταφερθούν σε γερμανικά στρατόπεδα περίπου 1.200, αρκετοί από τους οποίους θα εκτελεστούν ή θα πεθάνουν από τις κακουχίες.

Σχετικά

Τα γεγονότα του «Μπλόκου της Κοκκινιάς» αναπαριστά η ταινία «Το Μπλόκο», που γύρισε το 1964 ο Άδωνις Κύρου (1923-1985), με πρωταγωνιστές τους Κώστα Καζάκο, Μάνο Κατράκη, Αλεξάνδρα Λαδικού, Γιάννη Φέρτη και Ξένια Καλογεροπούλου. Το σενάριο της ταινίας είναι του Γεράσιμου Σταύρου, η διεύθυνση φωτογραφίας του Γιώργου Πανουσόπουλου και του Γρηγόρη Δανάλη και η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους αθηναϊκούς κινηματογράφους στις 7 Δεκεμβρίου 1965 κι έκοψε 165.426 εισιτήρια.

Το 1982, o σκηνοθέτης Διονύσης Γρηγοράτος γύρισε για λογαριασμό της ΕΡΤ το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Το Μπλόκο της Κοκκινιάς».

1. Τα Τάγματα Ασφαλείας δημιουργήθηκαν από τον κατοχικό πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη το καλοκαίρι του 1943 με τη σύμφωνη γνώμη σημαντικής μερίδας του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να αναχαιτισθεί η διαρκώς αυξανόμενη δύναμη του ΕΑΜ, στο οποίο κυριαρχούσε το ΚΚΕ. Ο Ράλλης εκτιμούσε ότι η τελική έκβαση του Πολέμου θα έβρισκε νικητές του Συμμάχους, οπότε θα έπρεπε άμεσα να αντιμετωπισθεί ο κομουνιστικός κίνδυνος. Οι άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν γνωστοί με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό «γερμανοτσολιάδες». Ο Ιωάννης Πλυτζανόπουλος μετά την απελευθέρωση προήχθη σε υποστράτηγο, ενώ o ανηψιός του Νικόλαος Πλυτζανόπουλος διετέλεσε δήμαρχος Νικαίας την περίοδο της χούντας.

2. Το Μηχανοκίνητο Τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων, με επικεφαλής τον αστυνομικό διευθυντή Νίκο Μπουραντά (1900-1981), συνεργάστηκε με τους κατακτητές και πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε φόβητρο των πολιτών. Η Αριστερά αποκαλούσε του άνδρες του «μπουραντάδες». Ήταν γνωστοί για τα αντικομουνιστικά τους φρονήματα, όπως και ο επικεφαλής τους. Ο Νίκος Μπουραντάς δικάσθηκε ως δοσίλογος, αλλά απηλλάγη στις 26 Νοεμβρίου 1945.