Η παραμυθένια ιστορία του Νάρκισσου και της νύμφης Ηχώ..

Ο Οβίδιος στο έργο του “Μεταμορφώσεις” αναφέρει ότι τον είχαν ερωτευθεί όλες οι νύμφες του δάσους.

Η Ηχώ ήταν μια από τις νύμφες, που ήταν αγιάτρευτα ερωτευμένη με τον Νάρκισσο, αλλά δεν μπορούσε να του μιλήσει, λόγω της τιμωρίας που της είχε επιβάλλει η Ήρα, να επαναλαμβάνει μόνο την τελευταία λέξη της φράσης των άλλων, όταν κατάλαβε πως τη παραπλανούσε μένοντας μαζί της και πιάνοντας της την κουβέντα σκοπό να την κρατά απασχολημένη, όταν ο Δίας ερωτοτροπούσε με τις άλλες νύμφες, βοηθώντας έτσι τις φίλες της να ξεφεύγουν από την οργή της.

Η Ηχώ ακολουθούσε παντού τον Νάρκισσο, σιωπηλή και ερωτευμένη. Μια μέρα που ο Νάρκισσος κυνηγούσε ελάφια, άκουσε δίπλα του έναν περίεργο θόρυβο…

-Είναι κανείς εδώ; ρώτησε
και η Ηχώ απάντησε: ΕΔΩ… ξαφνιασμένος ο Νάρκισσος λέει:

-‘Ελα! Έλα.. Πλησίασε…

και η Ηχώ απαντά: ΠΛΗΣΙΑΣΕ  προχωρώντας με χαρά προς τον Νάρκισσο.. αλλά εκείνος την έσπρωξε πάνω στους θάμνους κι εξαφανίστηκε.

Η Ηχώ έμεινε για ώρες στο σημείο, κλαίγοντας ολομόναχη ενώ δε σταμάτησε να επαναλαμβάνει την λέξη “πλησίασε”. Πέρασε αρκετός καιρός, αλλά η Ηχώ δεν μπορούσε να ξεχάσει τον Νάρκισσο και την άκαρδη και ύπουλη συμπεριφορά του… συνέχισε να κλαίει με παράπονο και να επαναλαμβάνει χωρίς σταματημό την τελευταία λέξη του Νάρκισσου, ΠΛΗΣΙΑΣΕ…

Ο Νάρκισσος συνέχισε να κυνηγά τα ελάφια, ώσπου μια μέρα συνάντησε μια πανέμορφη λίμνη. Εντυπωσιάστηκε και σταμάτησε να την θαυμάσει.
Ξάπλωσε στο έδαφος δίπλα της και είδε την μορφή του να καθρεφτίζεται στα πεντακάθαρα νερά της…

Εκείνος, έμεινε σε τόσο μεγάλο βαθμό έκπληκτος, ώστε πέρασε για ώρες κοιτάζοντας κάθε λεπτομέρεια του προσώπου του… κάποια στιγμή προσπάθησε ν’αγγίξει και να  χαϊδέψει την εικόνα του που καθρεφτίζονταν στα νερά της λίμνης, ωστόσο έχασε την ισορροπία του, έπεσε στα βαθιά νερά της και πνίγηκε.

Η Ηχώ… που δεν τον είχε συγχωρήσει… όλη την ώρα του φώναζε θυμωμένη…”ΠΛΗΣΙΑΣΕ”, μόλις είδε τον Νάρκισσο πεθαμένο, πόνεσε πολύ… κι ήταν τόσο συγκινητικός ο θρήνος της, που ο Δίας μεταμόρφωσε τον Νάρκισσο σε ένα πανέμορφο λευκό λουλούδι της Άνοιξης, ενώ την Ηχώ την μεταμόρφωσε σε αέρινη Φωνή, έτσι ώστε να μπορεί να χαϊδεύει, για πάντα, απαλά τα πέταλα του και να σκορπά τριγύρω το μεθυστικό άρωμά του, θυμίζοντας έτσι τον ανεκπλήρωτο έρωτα…

Επιμέλεια  κειμένου: Καλλιόπη Γιακουμή