Η ιστορία πίσω από το βιβλίο "Η Καρδερίνα" της Ντόνα Ταρτ.

Ο πίνακας που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο “Η Καρδερίνα”- Goldfinch (που κέρδισε το 2014 το Βραβείο Πούλιτζερ), κρύβει μια αληθινά συναρπαστική ιστορία..Αυτήν θα μάθουμε σήμερα..

To βιβλίο “Η Καρδερίνα” βρίσκεται στις λίστες με τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία σε διάφορους καταλόγους εφημερίδων και περιοδικών. Για μένα όχι άδικα, καθώς είναι ένα εξαιρετικό δείγμα λογοτεχνίας. Στο βιβλίο υπάρχουν αρκετά σημεία που ίσως να κουράσουν κάποιους από τους αναγνώστες, μα η αυτό που μένει κλείνοντας το, είναι η εντύπωση ότι μόλις έχεις διαβάσει ένα υπέροχο βιβλίο.

Σε αυτό το σπουδαίο βιβλίο λοιπόν, η Ντόνα Ταρτ, χτίζει την ιστορία της, γύρω από έναν αληθινό πίνακα ζωγραφικής, την «καρδερίνα» ενός μεγάλου ζωγράφου, που πέθανε νωρίς σε ένα τραγικό συμβάν που συνέβη το 1654 στο Ντελφτ.

Μια έκρηξη στο οπλοστάσιο της πόλης κατέστρεψε το ένα τέταρτο των κτιρίων της, σκοτώνοντας μεγάλο μέρος τους πληθυσμού, ανάμεσά τους και ο καλλιτέχνης. Το στούντιο και ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Ο Carel Fabritius, διάσημος και αναγνωρισμένος εν ζωή, ήταν ένας εξαίρετος καλλιτέχνης, δεξιοτέχνης στην απόδοση και αποτύπωση υπέροχων οπτικών εφέ. Στον πίνακα «η θέα του Ντελφτ» παρατηρεί κανείς, μια εντελώς ασυνήθιστη τεχνοτροπία, που προσδίδει στο έργο του, μια πρωτότυπη μορφή, που το κάνει σπάνιο και μοναδικό.

Τα κτίρια είναι χαρακτηριστικά και γνωστά, αλλά η μορφή τους είναι τέτοια ώστε να «ομαλοποιείται» όταν η εικόνα τοποθετηθεί κυλινδρικά. Οι παραμορφώσεις εξαφανίζονται όταν η εικόνα είναι ορατή μέσα από μια κλειδαρότρυπα.

Οι οπτικές παραμορφώσεις, τα εφέ και οι οφθαλμαπάτες ήταν αγαπημένα θέματα πολλών ζωγράφων του Ντελφτ, συναγωνιζόμενοι σε τεχνικές που έφταναν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Οι εικόνες αυτές συχνά παρουσιαζόταν μέσα από ξύλινα κουτιά, από τα οποία κανένα δεν έχει επιβιώσει.

Το πάθος της οφθαλμαπάτης είναι φανερό όμως και στην «Καρδερίνα».

Οι καρδερίνες εκείνη την εποχή ήταν κατοικίδια ζώα που συχνά ήταν εκπαιδευμένα, μέσα σε κλουβιά ή και εκτός, αλλά περιορισμένα με αλυσίδες.

Η καρδερίνα του πίνακα βρίσκεται επίσης σε αιχμαλωσία, όπως φαίνεται από την λεπτή αλυσίδα στο πόδι της.

Το πουλί στέκεται μπροστά σε έναν λευκό βαμμένο τοίχο, με το ανάγλυφο και τις ατέλειες του, όπως ήταν πολλοί τοίχοι της εποχής που έγινε ο πίνακας. Από τον τρόπο που είναι σχεδιασμένος φαίνεται ότι προοριζόταν να κρεμαστεί ψηλά, ώστε το φόντο να χαθεί με την πραγματικότητα.