“Ο Κρυφός μας Εαυτός”Καθ΄όλη την διάρκεια της ζωή μας γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους, έχουμε συγγενείς, αλλάζουμε συντρόφους, όμως η αλήθεια είναι πως μόνο έναν μόνιμο σύντροφο έχουμε από την ώρα που γεννιόμαστε, μέχρι την ώρα που φεύγουμε και αυτός δεν είναι άλλος, από τον ίδιο μας τον εαυτό. Όμως πόσο καλά τον γνωρίζουμε, αναρωτηθήκατε ποτέ; Ασχολούμαστε διαρκώς με τους άλλους γύρω μας προσπαθώντας να κατανοήσουμε και να εξηγήσουμε τις συμπεριφορές τους και τον ρόλο τους δίπλα μας, είτε αυτός είναι σημαντικός, είτε όχι.
Μας είναι πιο βολικό και σίγουρα πιο εύκολο να παρατηρούμε και να αναλύουμε τους άλλους παρά εμάς τους ίδιους. Όμως μέσα σε όλη αυτή μας την προσπάθεια, τελικά χάνουμε κάτι πολύτιμο, χάνουμε κάθε επαφή με τον εαυτό μας. Πιστεύουμε πως όλα αυτό έχει να κάνει με μας, αλλά δεν είναι έτσι. Το να ασχολείσαι με τους άλλους προσπαθώντας να τους κατανοήσεις και να μπορείς να ζεις μαζί τους αρμονικά, είναι μόνο μια καλή δικαιολογία γιατί όλο αυτό, κρύβει στην ουσία κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό που εμείς κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Το πώς θα αλληλοεπιδρούμε με τους ανθρώπους γύρω μας έχει να κάνει με τις δικές μας αντιδράσεις και συμπεριφορές. Μόνο αν κατανοήσουμε αυτές, μόνο αν τις ερμηνεύσουμε, θα μπορέσουμε να δομήσουμε σωστά, άρτιες σχέσεις με τους άλλους.
Το βλέμμα μας λοιπόν πρέπει να είναι στραμμένο προς εμάς, πρώτα το μέσα μας και μετά προς τα έξω και γύρω μας. Ο δρόμος της αυτογνωσίας ξεκινάει πάντα από τον πρώτο βασικό σταθμό και ερώτημα. Τελικά ποιος είμαι; Είμαι αυτός που έπλασαν τα μπράβο και η αποδοχή των γύρω μου στην προσπάθεια μου να τους αρέσω, είμαι το καλό παιδί που μου θέλουν και μου είπαν οι γονείς μου, οι φίλοι και οι συγγενείς μου ή είμαι κάποιος άλλος τελείως διαφορετικός και ξεχωριστός άνθρωπος, που κανείς δεν ξέρει, γιατί πολύ απλά τον έκρυψα από όλους με πολύ μεγάλη επιμέλεια και προσπάθεια. Κανείς γύρω μου δεν τον αντιλήφθηκε και πολλές φορές ούτε καν εγώ ο ίδιος.
Σε όλα αυτά απαντάει με τον δικό του τρόπο μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του ο Γιώργος Δάμτσιος
Μια αποτρόπαιη δολοφονία και μια διπλή απαγωγή μέσα σε ένα πρωί, σημαίνει αυτόματα συναγερμό στο αστυνομικό τμήμα. Ο φερόμενος ως απαγωγέας παραδίνεται οικειοθελώς, τι μπορεί όμως να σημαίνει αυτό; Την σωτηρία ή ακόμα ένα αρρωστημένο παιχνίδι για να αναγκάσει τα θύματα του να παρακαλάνε να πεθάνουν για να λυτρωθούν; Τι κοινό μπορεί να έχουν δυο τόσο ασύνδετες υποθέσεις; Ποια είναι τα θαμμένα μυστικά που μπορούν να ξυπνήσουν τον κρυφό μας εαυτό;
Για μια ακόμα φορά ο συγγραφέας φτιάχνει το σκηνικό του απόλυτου τρόμου στην αρχή του βιβλίου καθηλώνοντας τους λάτρεις του είδους. Η ανατριχιαστική σκηνή της σύλληψης του δολοφόνου να γελάει υστερικά βουτηγμένος στα αίματα και στην απόλυτη παράνοια κρατώντας το μαχαίρι πάνω από το πτώμα μιας ηλικιωμένης γυναίκας, είναι η πρόσκληση και η πρόκληση του συγγραφέα στο παιχνίδι που θα παίξει με τις αντοχές του αναγνώστη. Δυο φίλες απάγονται στο πάρτι της μιας από αυτές. Η φυλακή τους; Μια δεξαμενή που γεμίζει νερό με βασανιστικα αργό ρυθμό. Ο χρόνος εκπνέει..Νιώθεις το νερό να σε παγώνει να σε καλύπτει σιγά σιγά. Μέρος και εσύ ενός καλοδουλεμένου σκηνικού δεν μπορείς παρά να ταυτιστείς, να νιώσεις την αγωνία, τον πανικό και ίσως και την αναμονή του αναπόφευκτου.
Υπεύθυνος ασφαλείας στο πάρτι ο Τζώρτζ Ντόρμερ, με τον οποίο συναντηθήκαμε και παλιά. Θα συνεργαστεί με τους παλιούς του γνώριμους από το τμήμα εξιχνίασης κακουργημάτων, για να καταφέρουν να σώσουν τα δυο κορίτσια, με τα φαντάσματα όμως από το παρελθόν του, να τον κατατρέχουν ακόμα και να τον συνοδεύουν πάντα. Σε αυτό το βιβλίο ο Ντόρμερ μας συστήνεται λίγο καλύτερα αφού ο συγγραφέας ρίχνει λίγο φως από τις χαραμάδες στο παρελθόν του δημοσιογράφου.
Το μπερδεμένο κουβάρι της ιστορίας ξετυλίγεται σιγά σιγά με αγωνία και ένταση, αφού σε κάθε κεφάλαιο υπάρχει και μια αποκάλυψη που θα ανατρέψει κάθε προηγούμενη μας σκέψη. Ροή καταιγιστική, η αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο και ένα εθιστικό σκηνικό που εκτυλίσσεται στην Ελλάδα, στους δρόμους και στις περιοχές της Θεσσαλονίκης.
Σίγουρα «Ο κρυφός μας εαυτός» δεν είναι απλά μια αστυνομική περιπέτεια με πολύ ένταση μόνο. Αλλά μια καλοδουλεμένη ιστορία με κινηματογραφικές σκηνές, ρεαλιστικούς διαλόγους και άρτιους χαρακτήρες, που στην πορεία αποκαλύπτουν και εκείνοι τον εαυτό τους που συνυπάρχει κάπου εκεί, προφυλαγμένος στις σκιές μα πάντα κοντά σε αυτόν που θέλουνε να βλέπουν οι άλλοι.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Πώς θα ένιωθες αν σε κρατούσαν σε μια δεξαμενή η οποία γέμιζε αργά και βασανιστικά με νερό; Κι αν ο απαγωγέας σου παραδινόταν οικειοθελώς, τι θα συνέβαινε σ’ εσένα; Θα ήταν αυτή η σωτηρία σου ή μήπως ένα ακόμα κομμάτι του παρανοϊκού του σχεδίου;
Κι αν εκείνος ήταν ικανός να ελευθερωθεί, και ξεκινούσε να σκορπίζει το θάνατο, πιάνοντας τα θύματά του με αδιανόητη ευκολία, πώς θα σου φαινόταν;
Μήπως ο θάνατος θα ήταν τελικά η λύτρωσή σου;
Μια στυγερή δολοφονία και μια διπλή απαγωγή μέσα στο ίδιο πρωινό. Τα νήματα κινεί ένας αδίστακτος εγκληματίας και τίποτα δεν είναι όπως αρχικά φαίνεται. Την ώρα που η αστυνομία μάχεται ενάντια στο χρόνο, προσπαθώντας να σώσει δύο ζωές, στην υπόθεση εμπλέκεται ο ιδιωτικός ερευνητής Τζορτζ Ντόρμερ, ο οποίος όμως πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο. Την ίδια στιγμή, τα φαντάσματα που εμφανίζονται από το παρελθόν του μοιάζουν έτοιμα να απομυζήσουν κάθε λογική σκέψη του…
Οι Ευγενείς Άγριοι επιστρέφουν, κι αυτή τη φορά δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο έναν αδίστακτο εγκληματία και το παρανοϊκό παιχνίδι που έχει στήσει, αλλά και όλα όσα κρύβονται στις πιο κρυφές γωνιές των ψυχών τους.
Γιώργος ΔάμτσιοςΠαίζει μπάσο στο heavy metal συγκρότημα Silent Vortex, ενώ διετέλεσε ιδρυτικό μέλος του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria. Επίσης, πραγματοποιεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής για λογαριασμό του Γραφείου Πολιτισμού του Δήμου Ηρωικής Πόλης Νάουσας.
Σύνταξη και επιμέλεια: Δέσποινα Ανθοπούλου
678
124
20